Tegenwoordig zijn leningen een integraal onderdeel van de economie, noodzakelijk voor haar normale werking. Voor industriële ondernemingen is dit een kans om productiemiddelen te verkrijgen met periodieke betaling van hun waarde. Voor handelsbedrijven - dekking van de tekortkomingen in werkkapitaal. Voor particulieren - de mogelijkheid om geld te ontvangen voor persoonlijk gebruik.
KREDIETRISICO
In alle financiële kredietrelaties zijn er twee interagerende partijen: de kredietnemer en de kredietgever. En in dit geval draagt de geldschieter bepaalde financiële risico's. Maar de geldschieter neemt een bewust risico en ontvangt verliezen als de lener in gebreke blijft.
Gezien de krediet-financiële relatie tussen ondernemingen en banken, kan men een significante relatie tussen de entiteiten zien. Enerzijds draagt de bank die de lening aan de onderneming heeft verstrekt het risico van niet-tijdige en volledige terugbetaling van de schuld door haar kredietnemer. Aan de andere kant kan een bedrijf dat gratis geld heeft en dit op zijn bankrekeningen deponeert, dit volledig verliezen in het geval van een bankliquidatie. Daarnaast kan het bedrijf minder winst ontvangen op de rentetarieven van het deposito. Een bank weet bijvoorbeeld dat een bedrijf een stabiele deposant is en geen hoge rente biedt op een nieuw deposito, dat het bedrijf bij een andere bank zou kunnen ontvangen als het daar gratis geld plaatst.
Omdat kredietrisico's gedurende de gehele uitleenperiode bestaan, gebruiken kredietverstrekkers verschillende methoden om deze te beoordelen.
Beoordeling en minimalisering van kredietrisico's
De meest gebruikelijke en bewezen methode voor risicobeoordeling is scoren. Bij het werken met deze methode wordt een scorekaart opgesteld. In deze kaart worden op basis van de lenersvragenlijst beoordelingspunten vastgesteld, die een drempelwaarde vormen voor het nemen van een beslissing: de aanvrager crediteren of weigeren. Bij het gebruik van de scoremethode moet rekening worden gehouden met het regionale economische niveau en de omstandigheden waarin de kredietnemer leeft.
Vaak laten ze zich bij het overwegen van kredietaanvragen leiden door de zogenaamde methode van "handmatige beoordeling" van kredietrisico's. Bij gebruik van deze methode kan de tijd voor het verstrekken van een lening worden vertraagd, omdat de bankmedewerker de informatie uit de vragenlijst van de aanvrager handmatig moet controleren op verschillende bases van de bank. En dit is de interne geschiedenis van de bank, de basis van kredietgeschiedenissen. Deze methode is veiliger voor de kredietverstrekker in relatie tot risico's.
Bij het uitvoeren van een kredietrisicoanalyse wordt het bedrag bepaald van het grootste verlies dat een kredietverstrekker gedurende de gehele looptijd van de overeenkomst met de maximaal gespecificeerde kans kan lijden. Potentiële kredietverstrekkers kunnen profiteren van de aanbevelingen van het Basel Risk Assessment Committee.
Door deze methoden te gebruiken, kunt u de risico's van leningen aanzienlijk verminderen. Om risico's tot een minimum te beperken, is het ook mogelijk om de invoering van verzekeringspremies voor kredietverlening aan te bevelen, limieten voor banktransacties vast te stellen en fondsen te reserveren in geval van verliezen.
