Bij een daadwerkelijke afwezigheid van activiteit tijdens het belastingtijdvak heeft de betaler van UTII drie mogelijke mogelijkheden: een “nul”-aangifte doen voor UTII, een volwaardige “niet-nul”-aangifte indienen, of geen aangifte doen. helemaal een. De toezichthoudende autoriteiten hebben drie verschillende standpunten over dit probleem, en voor elk standpunt zijn er officiële documenten die het verdedigen. Een gewone belastingbetaler wordt gepakt als kippen in de greep.
Het is nodig
aangifteformulier voor UTII
instructies:
Stap 1
De federale belastingdienst van de Russische Federatie is van mening dat belastingbetalers het recht hebben om een "nul"-aangifte in te dienen met streepjes in die kolommen waar winstgevendheidsindicatoren moeten worden aangegeven, als de belastingbetaler het feit van afwezigheid van activiteit kan bewijzen. Bijvoorbeeld documenten die reparaties bevestigen, een rechterlijke beslissing om activiteiten te staken, een arbeidsongeschiktheid van een ondernemer, enz. - de lijst met situaties is open. De mogelijkheid om een nulaangifte in te dienen is echter twijfelachtig, aangezien dit op geen enkele manier is voorzien in de Belastingwet.
Stap 2
Het ministerie van Financiën wijst, op basis van de bepalingen van het belastingwetboek, de mogelijkheid van het indienen van een nulverklaring af, met het argument dat het concept van toegerekende inkomsten alleen al voorziet in potentiële inkomsten en niet in werkelijke inkomsten, en dat als de belastingbetaler is geregistreerd als een UTII betaler, en hij had geen inkomen, dan is dit uitsluitend hij, de belastingbetaler, problemen, en hij moet de belasting volledig betalen, op basis van de basiswinstgevendheid, de fysieke kenmerken van de voorgestelde activiteit en andere parameters waarop de waarde van UTII is gebaseerd.
Stap 3
Ten slotte nemen de rechtbanken, die geen financiële autoriteiten zijn, soms het meest voordelige standpunt in voor de betaler, namelijk dat de belastingplichtige bij gebrek aan daadwerkelijke activiteit tijdens het belastingtijdvak helemaal geen aangifte hoeft te doen, aangezien hij niet vallen eigenlijk onder de definitie van een UTII-betaler. Dat is volgens de Belastingwet een persoon die de desbetreffende ondernemersactiviteit uitoefent, en aangezien hij deze niet heeft uitgeoefend, is hij niet verplicht aangifte te doen. Onnodig te zeggen dat dit specifieke standpunt het meest controversieel is en vol problemen of op zijn minst juridische procedures.
Stap 4
De meest veilige positie voor u is dus de positie van het ministerie van Financiën, hoewel dit de meest nadelige is. Het is echter het ministerie van Financiën dat de hoogste status heeft van de bovengenoemde controlerende instanties, zijn mening is het meest onbetwistbaar, en als een niet-nulverklaring wordt ingediend, zal niemand u op de borst kloppen. Als de onderbreking in uw activiteiten kort is, neem dan de kosten op, dien op de algemene manier belastingaangifte in en slaap lekker.
Stap 5
Als de onderbreking in uw activiteit lang genoeg is, neem dan de moeite om u vooraf uit te schrijven als betaler van UTII. Dan hoeft u natuurlijk geen aangifte te doen en belasting te betalen.
