Papiergeld is lange tijd het leven van de menselijke samenleving binnengekomen. Ze zijn erg handig in vergelijking met zware munten. Een klein vel papier met afbeeldingen bedrukt met cijfers vervangt een groot aantal munten. Dikke proppen geld zijn een van de fetisjen van onze tijd, onderdeel van iemands droom van een 'normaal leven'.
De geschiedenis van papiergeld, zoals papier in het algemeen, begint in China. In de 8e eeuw na Christus begon de Chinese staat papiergeld te drukken dat kon worden ingewisseld voor munten. Dankzij de ongecontroleerde uitstoot van ongedekt geld vond er een economische ineenstorting plaats en verloor de bevolking van China lange tijd de interesse in papiergeld.
Zelfs vóór het verschijnen van papiergeld in China, werden schuldverplichtingen wijdverbreid in het Midden-Oosten. Naar alle waarschijnlijkheid kwamen ze daar uit het oude Egypte. De oude wereld bezat een breed en vertakt systeem van schuldverplichtingen, ontvangsten aan toonder vervingen vaak geld, hoewel ze geen bescherming of uniformiteit hadden.
Na het verschijnen van een grote Joodse bevolking in Europa, begon ook het Midden-Oosterse (ook wel antieke) systeem van bonnetjes en rekeningen daar wortel te schieten. Joodse kooplieden en woekeraars gebruikten het voor hen bekende systeem, en de lokale bevolking kon het niet laten om hier aandacht aan te besteden en zo'n handige manier van rekenen te lenen.
Het allereerste papiergeld op het Europese continent verscheen in de 16e eeuw in het Nederlandse Leiden tijdens het beleg van de stad en moest zilver vervangen. Het allereerste Europese papiergeld in de voor ons bekende vorm werd in 1661 in Zweden uitgegeven. In diezelfde eeuw gaven ook de Britten hun bankbiljetten uit. Europees papiergeld combineerde in wezen de verdiensten van Chinees papiergeld (uniformiteit) en schuldverplichtingen (beperkte emissie, backing met edele metalen).
In Rusland verscheen papiergeld voor het eerst onder Peter III, maar pas onder Catharina II kwamen ze in omloop. De keizerin vestigde twee banken in de grootste Russische steden - Moskou en St. Petersburg. Dit waren vellen papier van een enkel monster, gedrukt in zwarte inkt, die weinig op modern geld leken. Tegelijkertijd hadden ze al bescherming in de vorm van watermerken.
Pas in de 19e eeuw kreeg papiergeld zijn vertrouwde vorm. Het was toen dat individuele nummers en een originele tekening op de bankbiljetten verschenen.
