Om populaire wijsheid te parafraseren, kunnen we zeggen: "Je houdt er niet van om schulden terug te betalen, maak je klaar om te communiceren met verzamelaars". Banken, moe van het vechten met debiteuren, nemen hun toevlucht tot incassobedrijven.
Kredietverlening aan particulieren is een van de meest winstgevende zaken in het bankwezen. Veel gewetenloze banken, die winst nastreven, creëren soms zulke voorwaarden voor de kredietnemer dat hij praktisch geen mogelijkheid heeft om de schuld af te betalen. Een ongelukkige lener staat voor een keuze: de bank voor de rest van zijn leven betalen of het contract eenzijdig beëindigen, of liever gezegd stoppen met betalen en hopen op een kans.
Na verschillende vertragingen heeft de bank het recht om hulp van derden in te roepen, als dit in de leningsovereenkomst is vastgelegd, en dit is in de regel altijd voorgeschreven.
Wie zijn derden
Derden zijn in dit geval incassobureaus/bureaus. De wetgeving van de Russische Federatie voorziet in twee soorten samenwerking tussen banken en incassobureaus: een agentuurovereenkomst en de cessie van vorderingen (cessie).
Op grond van de agentuurovereenkomst neemt het incassobureau de verantwoordelijkheid op zich voor een bepaalde vergoeding om de teruggave van de vordering van de debiteur te eisen. Opdrachtovereenkomst betekent de overname, in feite, de aflossing van schulden van de bank. Banken verkopen in de regel leningschulden in portefeuilles via veilingen. Te koop worden schulden gevormd, hetzij hopeloos of onbeduidend, waarvan de vraag in de rechtbank onrendabel is.
In de wetgeving van de Russische Federatie zijn er geen wetsartikelen die incassoactiviteiten duidelijk regelen. In principe laten zij zich bij hun werkzaamheden leiden door de Wet op de banken en bankactiviteiten en het Burgerlijk Wetboek. Incassobedrijven hebben een nogal vage status op juridisch gebied - hun activiteiten zijn niet gelicentieerd of geaccrediteerd, hun diensten zijn niet gestandaardiseerd. Incassobureaus zijn commerciële organisaties met algemene rechtsbevoegdheid, zij mogen geen bancaire activiteiten uitoefenen, wat de legitimiteit van hun activiteiten sterk aantast.
Hun juridische toolkit verschilt niet van de capaciteiten van burgers en organisaties - wetshandhavingsinstanties, rechtbanken, maar vooral onderhandelingen.
Krachten van verzamelaars
In de regel worden de activiteiten van incassobureaus beperkt tot onderhandelingen met de debiteur. Tegelijkertijd zijn de verzamelaars uiterst beperkt in de methoden om de claim in te dienen - elk vermoeden van bedreigingen van de callcenter-operator kan worden gekwalificeerd als afpersing, zoals bepaald in artikel 163 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie.
Het enige werkinstrument van de verzamelaars is een vordering in rechte. Maar vanwege het feit dat de verworven schulden in de regel klein zijn en de kans op het winnen van de zaak bij de rechtbanken van algemene jurisdictie klein is, wordt naar de rechter stappen praktisch niet gebruikt. Om een schuld op grond van een agentuurovereenkomst terug te vorderen, kunnen incassobureaus alleen namens de bank en bij volmacht naar de rechter stappen.
Daarom beperken de activiteiten van incassanten met debiteuren zich tot telefoontjes en sms-berichten.
