De noodzaak om aan de bank te rapporteren over de besteding van het geld ontstaat alleen bij het ontvangen van gerichte leningen. De verantwoordelijkheid die de lener bedreigt voor het misbruik van geld is vastgelegd in de leenovereenkomst.
Verantwoordelijkheid van individuen voor misbruik van fondsen
Verantwoordelijkheid voor misbruik van gelden kan alleen ontstaan in het geval van een gerichte lening. Ze zijn de laatste tijd steeds populairder geworden, omdat ze een lagere rente hebben. In dit geval hechten banken veel belang aan controle over het beoogde gebruik van geld, aangezien het onderwerp kredietverlening ook het onderwerp is van onderpand.
Wat betreft niet-gerichte leningen, die meestal worden uitgegeven in de vorm van contante leningen, zijn banken vaak geïnteresseerd in het doel van het verkrijgen van een lening, maar ze zijn niet betrokken bij het controleren waar dit geld echt is gebleven. Voor banken is in dit geval het belangrijkste dat de gebruiker regelmatig afbetalingen doet op de lening.
Het is vermeldenswaard dat het voor een individuele lener buitengewoon problematisch zal zijn om geld op ongepaste wijze uit te geven. Feit is dat de meeste banken zich aanvullend verzekeren en geld onmiddellijk overmaken naar de rekening van de verkoper en het niet aan de kopers geven. Wanneer bijvoorbeeld een hypotheek wordt verstrekt, wordt het geld onmiddellijk overgemaakt naar de rekening van de ontwikkelaar en wanneer een autolening wordt verstrekt, wordt dit overgemaakt ten gunste van de autodealer. Banken controleren deze verkooppunten vooraf op de aanwezigheid van vermoedens van fraude. Als het verkooppunt de score van de bank niet haalt, zal zelfs de meest betrouwbare en gewetensvolle kredietnemer een lening worden geweigerd.
De verantwoordelijkheid voor misbruik van kredietfondsen moet in de leningsovereenkomst worden uiteengezet. Dit kunnen boetes zijn, of een eis van de bank om direct het volledige bedrag van de lening terug te betalen. Een dergelijke kredietnemer met een hoge mate van waarschijnlijkheid zal in de toekomst problemen hebben met het verkrijgen van leningen.
Het ergste dat kan dreigen voor misbruik van geld is strafrechtelijke vervolging, omdat dergelijke acties kunnen onderhevig zijn aan:
Kunst. 159 van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie "Fraude".
Aansprakelijkheid van juridische entiteiten voor misbruik van fondsen
Leningen die worden aangetrokken door individuele ondernemers en rechtspersonen zijn in de meeste gevallen het doelwit. Ze zijn bedoeld voor specifieke doeleinden. Dit kan de uitvoering van een investeringsproject zijn, of het aanvullen van werkkapitaal.
De uitvoering van de voorwaarden van de overeenkomst wordt gecontroleerd door de bankmedewerker door het verzamelen van ondersteunende documenten voor de transactie (overeenkomst, factuur, factuur, enz.), evenals door regelmatige analyse van bewegingen op de rekening van het bedrijf.
De reden voor de grote aandacht van de bank voor het uitgeven van geld is dat bij het verstrekken van een lening de prognose voor de teruggave van geld precies is gebaseerd op de doelen van het verkrijgen van een lening. Bij misbruik kan het zijn dat de onderneming bijvoorbeeld niet genoeg werkkapitaal heeft en moet herfinancieren bij een andere bank, waardoor risico's op faillissement ontstaan.
Als de feiten van misbruik van geld aan het licht komen, geeft de bank een passende beoordeling van de betrouwbaarheid van de kredietnemer. Dit zal bepaalde problemen veroorzaken bij het verkrijgen van een nieuwe lening, waardoor een nieuwe tranche van de kredietlijn ontstaat. De bank heeft ook het recht om vervroegde aflossing van de lening te eisen.
