Het begrip debiteuren is in de meeste gevallen van toepassing op een rechtspersoon. De definitie van een dergelijk begrip gaat er echter van uit dat de vorderingen een deel van het werkkapitaal van de onderneming vertegenwoordigen.
Nog te ontvangen bedragen
Debiteuren vertegenwoordigen het geldbedrag dat een entiteit verwacht te ontvangen van haar tegenpartijen, dat wil zeggen partners, klanten of anderen met wie zij omgaat. In dit geval hebben we het natuurlijk over bedragen voor de ontvangst waarvan er bepaalde juridische gronden zijn in de vorm van gesloten contracten of overeenkomsten.
Debiteuren kunnen op verschillende manieren worden gevormd. Het kan bijvoorbeeld ontstaan in een zakelijke relatie tussen twee commerciële ondernemingen die al lange tijd partners zijn en elkaar dus vertrouwen. Bovendien, als een van hen klant is van de ander, kan de leverancier de klant de benodigde goederen voorzien van uitstel van betaling. Er zal dus enige tijd een situatie zijn waarin de goederen al aan de klant zijn afgeleverd, maar de klant heeft het geld nog niet overgemaakt als betaling voor dit product. Hierdoor zal het als betaling te ontvangen bedrag een vordering vormen.
Debiteuren worden doorgaans toegerekend aan het werkkapitaal van de onderneming, aangezien de onderneming doorgaans verwacht dat zij dit geld binnen een bepaalde tijd zal ontvangen en voor eigen doeleinden kan gebruiken. Een groot bedrag aan vorderingen kan echter de normale werking van het bedrijf in gevaar brengen: bijvoorbeeld als het geen lopende betalingen kan doen of leningen kan terugbetalen, omdat het verschuldigde geld nog niet van de debiteuren op de rekeningen van het bedrijf is aangekomen.
Soorten debiteuren
In de moderne boekhouding worden verschillende hoofdtypen debiteuren onderscheiden, die accountants in hun professionele jargon vaak eenvoudigweg "debiteuren" noemen. Dus als een contract of overeenkomst tussen een organisatie en haar debiteur impliceert dat de schuld binnen 12 maanden moet worden betaald, dan wordt een dergelijke schuld als kortlopend beschouwd. Als de aflossingstermijn van de schuld langer is dan 12 maanden, wordt deze schuld aangemerkt als langlopend.
Bovendien moet er rekening mee worden gehouden dat de vordering als normaal wordt beschouwd gedurende de door het contract bepaalde periode. Als de voorwaarden van de overeenkomst tussen de leverancier en de klant bijvoorbeeld suggereren dat de schuld binnen een maand vanaf de leveringsdatum moet worden terugbetaald, heeft de leverancier gedurende die maand geen wettelijke basis om vorderingen tegen de klant in te dienen. Na het verstrijken van deze termijn wordt de vordering echter achterstallig en heeft de leverancier het recht om naar de rechter te stappen om deze te innen.
