Het is onmogelijk om een moderne markteconomie voor te stellen zonder een financiële markt. Dit is de sfeer van realisatie van financiële activa of het geheel van alle monetaire middelen die constant in beweging zijn onder invloed van veranderingen in vraag en aanbod.
Financiële markt: essentie, modellen
Het specifieke van de financiële markt ligt in het feit dat het belangrijkste handelsartikel hier geld is. Ze circuleren in de belangrijkste sectoren van de financiële sector - krediet, investeringen (effectenmarkt), deviezen (Forex), aandelen, verzekeringen, enz. Hoe efficiënter de financiële markt functioneert, hoe meer liquiditeit ze krijgen.
De wereldwijde financiële markt wordt gevormd door het totale aanbod en de vraag van kredietverstrekkers en kredietnemers. Het heeft een breed scala aan deelnemers. Dit zijn overheidsinstanties, individuele landen, particuliere en institutionele beleggers.
Er zijn twee belangrijke modellen van financiële markten: een systeem gericht op bankfinanciering (continentaal) en op de effectenmarkt en institutionele beleggers (Anglo-Amerikaans model). Het nieuwste model is gericht op openbaar aanbod en een ontwikkelde secundaire markt. In het continentale model is sprake van een vrij hoge concentratie van eigen vermogen in een kleine kring van investeerders.
Functie om contant geld opnieuw toe te wijzen en de toegang tot activa te vergemakkelijken
Een van de kerntaken van de financiële markt is de herverdeling van middelen van degenen die een overschot hebben naar degenen die investeringen nodig hebben. Als gevolg hiervan worden middelen herverdeeld tussen verschillende economische sectoren. In de meeste gevallen gaat het geld naar de groep mensen die het efficiënter kan gebruiken.
Door herverdeling wordt gratis geld omgezet in geleend kapitaal. Als gevolg hiervan stelt de financiële markt geld beschikbaar aan al haar deelnemers die vermogenswinst als doel hebben.
De financiële markt faciliteert het proces om geld naar de consument te brengen. Dit wordt bereikt door de oprichting van intermediaire instellingen - banken, investeringsfondsen, beurzen, enz.
Prijsfunctie:
Op financiële markten worden de prijzen voor grondstoffen bepaald onder invloed van de verhouding tussen vraag en aanbod. In dit geval betekent de prijs van financiële middelen het inkomen dat de koper aan de verkoper betaalt. Dit kan een bankrente, aandelenkoers, obligatierente, dividendbedrag, etc. zijn.
In het meest algemene geval is het evenwichtsprijsvormingsschema als volgt. Beleggers (zij die vraag creëren) hebben hun eigen ideeën over het acceptabele rendement voor een bepaald risiconiveau. En de emittenten (degenen die het voorstel vormen) hebben als doel om de vereiste hoeveelheid winstgevendheid op investeringen te bieden. Op basis van deze verhouding wordt de evenwichtsprijs gevormd.
Kostenbesparende functie
Financiële markten verlagen de transactiekosten. Doordat er dagelijks een aanzienlijk aantal transacties op de markt wordt uitgevoerd, wordt het mogelijk om risico's en transactiekosten te verlagen. Ze nemen af dankzij schaalvoordelen, verbeterde procedures voor het evalueren van de waarde van effecten, evenals van hun emittenten.
