De prijs van een lening is het belangrijkste criterium bij het kiezen van een leningvoorstel door een lener. Dit is een monetaire uitdrukking van betaling voor het gebruik van geleend geld, wat het bedrag weergeeft dat te veel is betaald voor een lening.
Wat bepaalt de prijs van de lening?
De kosten van een lening hangen nauw samen met het principe van terugbetaling van kredietrelaties, aangezien: de bank ontvangt inkomsten bij het verstrekken van een lening. De leenrente wordt gedefinieerd als de verhouding tussen het inkomen van de bank voor het verstrekken van een lening en het geleende bedrag. Bijvoorbeeld met een geleend bedrag van 100 duizend roebel. en de leningsprijs van 25 duizend roebel. het jaarlijkse tarief is 25%.
De leenprijs wordt direct bepaald door de hoogte van de rente. Dit laatste wordt gevormd onder invloed van de verhouding tussen vraag en aanbod van verschillende soorten leningen. Het hangt van een aantal factoren af:
- de dynamiek van het aantrekken van deposito's van de bevolking, evenals de gemiddelde rente op deposito's;
- de economische situatie in het land (inflatie, enz.) - de leningsrente moet de inflatie dekken;
- het kredietbeleid van de Centrale Bank van de Russische Federatie, de herfinancieringsrente waartegen de Centrale Bank van de Russische Federatie leningen verstrekt aan andere banken;
- de gemiddelde rente op de interbancaire kredietmarkt;
- de structuur van de activa van de bank, hoe groter het aandeel van de geleende middelen, hoe duurder de lening;
- de mate van concurrentie op de markt, die van invloed is op de kredietvraag van kredietnemers, hoe kleiner deze is, hoe goedkoper de lening;
- looptijd en soort lening;
- de mate van risico van de lening - ongedekte leningen zonder garanten worden gekenmerkt door een hogere mate van risico en worden uitgegeven tegen een hogere rente.
Hoe de echte leenprijs wordt gevormd
Het lijkt erop dat het berekenen van de werkelijke kosten van een lening, de rente per jaar en de looptijd van de lening kennen, vrij eenvoudig is. Maar in dit geval zijn er valkuilen en kan de reële prijs van de lening meerdere malen hoger zijn dan de vaste rente.
Leningbetalingen bestaan uit betalingen voor de terugbetaling van de hoofdsom, rente op de lening en commissies. Deze laatste zijn vaak verborgen voor de ogen van gebruikers in het stadium van het sluiten van een contract. Dit kunnen provisies zijn voor de behandeling en uitgifte van een lening, voor het openen en aanhouden van een rekening, voor het onderhoud ervan.
Sommige banken brengen extra kosten in rekening voor het opnemen van contant geld (meestal bij het gebruik van creditcards).
De overeenkomst kan ook betalingen aan derden vastleggen op kosten van de kredietnemer. Dit geldt in de regel voor hypotheken, die voorzien in betaling voor de diensten van taxateurs, verzekeraars, notarissen, enz., of voor autoleningen (CASCO-betaling). Dit alles kan ertoe leiden dat het tarief van 20% per jaar, rekening houdend met alle commissies, kan oplopen tot alle 50%.
Afzonderlijk kunnen de kosten van de lening boetes en boetes voor te late betalingen op maandelijkse betalingen omvatten. Ze zijn individueel in elke bank.
Onlangs zijn er wetten in de Russische wet verschenen die leners beschermen tegen verborgen kosten en rente. De bank is verplicht de kredietnemer te informeren over alle soorten en voorwaarden van leningbetalingen.
Volgens de Russische wet moeten banken de lener dus op de hoogte stellen van de volledige kosten van de lening (CCC), uitgedrukt als een percentage. Het moet alle betalingen bevatten die in het contract zijn vermeld. Ook verbood de rechtbank banken om een commissie in rekening te brengen voor het vervroegd aflossen van een lening, evenals commissies voor het onderhoud en het aanhouden van een rekening.
