De staat stelt, net als elke economische entiteit, jaarlijks een begroting vast waarin inkomsten en uitgaven zijn opgenomen. In overeenstemming met de classificatie van inkomsten en uitgaven voorzien ze in de ontvangst van gelden in de staatskas, de kosten van het in stand houden van het staatsapparaat en de nakoming van de verplichtingen van de staat. In het geval dat de inkomstenkant van de begroting de uitgavenkant overtreft, spreken ze van een begrotingsoverschot.
De centralisatie van monetaire middelen in handen van de autoriteiten, zoals blijkt uit berekeningen van economen, heeft een negatief effect op de activiteiten van economische entiteiten. Tegelijkertijd worden middelen omgeleid die kunnen worden gebruikt om de productie te moderniseren, over te schakelen op nieuwe technologieën en apparatuur aan te schaffen. Het begrotingsoverschot is dus geen geplande waarde, voorzien in de opstelling ervan. De wetgeving van veel landen van de wereld verbiedt dit expliciet. De wetgeving van de Russische Federatie bepaalt dat begrotingen van elk niveau: federaal, regionaal of regionaal en lokaal worden opgesteld en goedgekeurd zonder een begrotingsoverschot. Als bij het opstellen van de begroting een overschot aan het licht komt, zijn de begrotingscommissies met dit bedrag verplicht om de ontvangsten in het inkomstengedeelte uit de verkoop van staatseigendommen, de verkoop van andere federale reserves en reserves te verminderen. Om het overschot weg te werken, worden de uitgaven verhoogd in de vorm van subsidies aan andere begrotingen en het ontvangen bedrag om de staatsschuld af te lossen. Als de bovengenoemde maatregelen om het begrotingsoverschot op te heffen ongepast worden geacht, dan zullen in de regel passende wijzigingen worden aangebracht. worden ingevoerd in de belastingwetgeving en de belastingtarieven worden verlaagd. Het overschot zal niet optreden.een ondubbelzinnig positief fenomeen, zelfs als het wordt gevormd in de loop van de begrotingsuitvoering in de loop van het jaar. Het kan alleen als positief worden beschouwd wanneer aan de beoogde uitgavenverplichtingen voor 100% wordt voldaan. In dit geval kunnen de middelen worden gebruikt om een kasreserve aan te leggen en om toekomstige uitgaven te dekken die volgend jaar moeten worden gemaakt. In het geval dat het begrotingsoverschot is ontstaan als gevolg van onderfinanciering, gunstige marktomstandigheden, schrijven economen zo'n overschot aan de inkomstenkant ten opzichte van de uitgaven niet toe aan positieve verschijnselen. Deze situatie vereist een dringende aanpassing en opheffing van het resulterende positieve saldo van publieke middelen.
