Volgens opiniepeilingen ervaart 80% van de burgers van het land het idee om de pensioenleeftijd te verhogen sterk negatief. Wat vindt het staatshoofd, Vladimir Vladimirovitsj Poetin, hiervan?
De president van de Russische Federatie heeft meer dan eens over de pensioenhervorming gesproken. En in elk van zijn uitspraken was er een gedachte die kon worden gekenmerkt door de woorden van V. S. Vysotsky: "Zo is het niet, jongens …"
Over de geschiedenis van de kwestie van pensioenen
Om de logica van de uitspraken van de president te begrijpen, moet men zich wenden tot de geschiedenis van de 'pensioenkwestie' en zich herinneren hoe en wanneer het moderne type pensioenvoorziening ontstond. Voor het eerst werd in 1937 een universele pensioenvoorziening voor iedereen, zonder uitzondering, inwoners van het land (toen - de USSR) geïntroduceerd. Het had betrekking op de stedelijke bevolking. Tegelijkertijd werd een leeftijdsgrens voor pensionering ingevoerd: voor vrouwen op 55 jaar, voor mannen op 60 jaar. De pensioenvoorziening voor de boerenbevolking werd later, vanaf 1964, goedgekeurd.
De hoogte van het pensioen was afhankelijk van de hoogte van het salaris. De werkervaring, waarmee de hoogte van het pensioen kan worden berekend, was 20 (voor vrouwen) en 25 jaar (voor mannen).
In verband met de eisen van het IMF, maar ook met de economische realiteit, waaronder sociale veranderingen, het demografische beeld en crises die de wereldeconomie door elkaar schudden, ontstonden er een aantal hardnekkige problemen in het "pensioenmechanisme". Het is geen geheim dat het liberale model van de economie gericht is op het maken van winst, en een persoon, met zijn behoeften en capaciteiten, binnen het kader van een dergelijk sociaal-economisch model is vaak "overboord". Daarom ziet de liberale regering de verbetering van het sociale pensioenmechanisme in de eerste plaats als een verhoging van de leeftijdsgrens, waarna een persoon recht heeft op staatssteun "op oudere leeftijd". De leeftijdsgrens wordt momenteel als volgt gedefinieerd: voor vrouwen - 63 jaar, voor mannen - op 65 jaar. Het is niet nodig om hier over gerechtigheid te praten, in dit geval duikt niemand in de subtiliteiten van een eenvoudig mensenleven.
Positie van Poetin: wat zit er achter zijn woorden?
We praten al jaren over pensioenhervormingen in het land. Aan de vooravond van de verkiezingen zei de president dat in de komende zes jaar, indien gekozen, de pensioenleeftijd niet zal worden verhoogd. Maar al in juni werd de kwestie door de nieuw gekozen regering op de agenda gezet.
Voor het eerst gaf de president commentaar op de noodzaak van hervormingen op het gebied van pensioenvoorziening tijdens een publiek evenement tijdens de "directe lijn" op 7 juni 2018. Hij zei dat hij "uiterst voorzichtig en voorzichtig was met het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd." En hij benadrukte dat het belangrijkste doel van de pensioenhervorming moet zijn om het niveau en de levensverwachting van mensen, hun welzijn en het inkomensniveau te verbeteren.
Het feit dat het belangrijkste voor de president de belangen van mensen zijn, niet van het bedrijfsleven, werd ook benadrukt door D. Peskov, de perschef van het staatshoofd. Hij merkte ook op dat de president geen deelnemer is aan de deskundige discussie over de hervorming, die de basis zal worden voor een definitief besluit over het verhogen van de pensioenleeftijd.
De pensioenhervorming werd in eerste lezing als wetsvoorstel aangenomen tijdens een vergadering van de Doema op 19 juli.
De volgende verklaring van de president over deze kwestie werd afgelegd tijdens een bijeenkomst met vrijwilligers op het WK 2018. Hij wees erop dat het besluit nog niet is genomen, maar dat er "iets moet gebeuren" met de pensioenhervorming, de autoriteiten hebben niet het recht om de noodzaak om het probleem op te lossen te negeren, anders wordt het "bedriegen" van de burgers. Tijdens het gesprek benadrukte hij nogmaals dat hij geen van de voorgestelde opties beviel.
Verdeling en kapitaalgedekt pensioenstelsel
Het probleem van de pensioenhervorming vereist een gedetailleerde studie, en men kan zich bij dergelijke verantwoorde beslissingen niet laten leiden door emoties. Het probleem is dat de overheid uitgaat van het doel om de pensioenleeftijd met welke middelen dan ook te verhogen. Het doel van de president is het welzijn van ouderen te verbeteren, een mechanisme te ontwikkelen waarin "zowel de wolven worden gevoed als de schapen veilig" en het budget "niet barst". De taak is zeer delicaat, delicaat en moeilijk.
Het huidige model van pensioenvoorziening is gebaseerd op de toewijzing van begrotingsmiddelen. Voor zijn normale werking is een duidelijke fiscale regeling voor de ontvangst van gelden in de schatkist vereist. En de erfenis van de "heiligen van de jaren 90", waardoor veel bedrijven nog steeds "salarissen in enveloppen" betalen, biedt hiervoor helaas geen duidelijke materiële grond. Tegelijkertijd is het geen geheim dat hoge winsten en inkomens onderworpen zijn aan mildere belastingen (op zijn zachtst gezegd) dan de penny-inkomens van burgers die zichzelf al lang 'sparen'. Met zo'n oneerlijk belastingbeleid kan de werking van het omslagstelsel niet normaal functioneren en kan het op den duur helemaal instorten.
De liberale regering dwingt het land gestaag om het omslagmodel te veranderen naar een gefinancierd model, waarin "het redden van de verdrinking het werk is van de verdrinkers zelf". Maar in de moderne realiteit zal dit maar één ding betekenen: een enorm aantal "burgers die de markt niet hebben betreden" hebben zich opnieuw gevormd in het land. De pensioenleeftijd verhogen zonder sociale garanties voor degenen die geen baan kunnen vinden vanwege echte werkloosheid of niet in staat zijn om te werken om gezondheidsredenen - laten we eerlijk zijn, voor sommige oudere burgers is de dood als de dood. Bovendien, om eerlijk te zijn, zijn er geen mechanismen om fondsen te verzamelen om voor zichzelf te zorgen op oudere leeftijd, in een moderne staat, over het algemeen. Veel burgers vertrouwen banken niet, hebben negatieve ervaringen in het verleden en zien de precaire positie van de wereldorde in het heden. Pensioenfondsen blijken geen betrouwbare instellingen om jarenlang op te vertrouwen. Daarom zien alle aanbevelingen om de sociale verantwoordelijkheid van de staat weg te nemen voor het leven van een enorme sociale laag van oudere burgers er eerlijk gezegd cynisch uit.
Daarom benadrukt de president de hoofdgedachte: de zaak kan niet worden teruggebracht tot alleen het verhogen van de pensioenleeftijd, omdat het lijkt op schaamteloos geld afpakken van de bevolking, en in veel gevallen - als het beroven van een deel van de bevolking van het recht op leven in de vorm van een fysiek bestaan.
Er wordt hevig gevochten aan de "top", geruchten circuleren in de blogosfeer (helaas niet ongegrond) dat de liberale regering, die dood staat voor het behoud van haar eigen voordelen, die de kapitalistische markt hen geeft, het helemaal niet erg zou vinden afschaffing van de pensioenen, die nu, jaren later, door de Sovjetregering in 1937 worden gezien als een geschenk van onschatbare waarde aan de burgers. Nu willen ze dit geschenk gewoon wegnemen.
Er is nog geen besluit genomen. V. De positie van Poetin is begrijpelijk: hij staat aan de kant van het volk. Maar het is niet bekend wat te doen met de pensioenhervorming om de overblijfselen van justitie niet te vernietigen. De kwestie van de pensioenen is momenteel een van de meest acute en besproken in de sociale sfeer. Bovendien is het explosief in de zin van maatschappelijk onbehagen.
