Offshore is een methode voor belastingplanning waarbij de wetgeving van de landen een volledige of gedeeltelijke belastingvrijstelling instelt voor ondernemingen die eigendom zijn van buitenlandse personen. De staat of een deel daarvan, waar een dergelijke bepaling van kracht is voor niet-ingezeten bedrijven, wordt een offshore-zone genoemd.
Offshore-zones worden gekenmerkt door een vereenvoudigd en versneld proces van registratie van buitenlandse personen, waarbij een symbolisch bedrag aan belasting wordt betaald aan de begroting van het land. Voor niet-ingezetenen gelden verlaagde tarieven voor de afdracht van inkomstenbelasting en personenbelasting. Offshore-bedrijven zijn vrijgesteld van staatsvalutacontrole, zodat ze zeker kunnen zijn van de vertrouwelijkheid van hun activiteiten, die wordt geïmplementeerd door het bijhouden van gesloten registers van aandeelhouders en bestuurders en het is niet nodig om financiële overzichten in te dienen.
Om het nationale bedrijfsleven te beschermen, is het offshore-bedrijven verboden om zaken te doen in de offshore-zone. De inkomsten van een offshore-zone worden vertegenwoordigd door vergoedingen voor registratie en herregistratie, belastinginkomsten, kosten voor het onderhoud van representatieve kantoren van offshore-bedrijven. Deze laatste bestaan uit: huur van een pand, communicatie, elektriciteit, betaling van voedsel en huisvesting, vervoer, vrije tijd, lonen en een aantal sociale uitkeringen en betalingen.
Het vertegenwoordigingskantoor van een offshore-onderneming in een offshore-zone wordt een secretariaat genoemd. Heel vaak wordt de vereiste van tewerkstelling van lokale bewoners in hen vastgesteld om het werkgelegenheidsprobleem op te lossen. Er worden geen douanerechten geheven op voertuigen, uitrusting en materialen die worden geïmporteerd voor de behoeften van het bedrijf. In de offshore-zone kunnen tot enkele tienduizenden niet-presidentiële bedrijven worden geregistreerd. In de regel zijn dit middelgrote en grote bedrijven. Voor kleine bedrijven is de registratie en het onderhoud van een offshore-bedrijf vrij duur, dus het is winstgevender voor hen om activiteiten op het grondgebied van hun land uit te voeren.
Alle bestaande offshore-zones kunnen voorwaardelijk in drie groepen worden verdeeld: klassieke offshore, wanneer bedrijven zijn vrijgesteld van alle belastingen en rapportage; lage belastingzones; andere offshore-ondernemingen waarin ondernemingen bepaalde voordelen genieten op het gebied van zakendoen en belastingheffing.
