De wetten van de moderne goederen-geldverhoudingen zijn zodanig dat de waarde van ondernemingen die bepaalde goederen produceren, of bedrijven die diensten verlenen, niet alleen afhangt van hoe goed ze het doen. Een belangrijke factor in het succes van bedrijven is tegenwoordig het vertrouwen van financiers in hen, dat tot uiting komt in de koers van aandelen op beurzen. De uitgifte van dergelijke aandelen houdt rechtstreeks verband met de IPO - Initial Public Offering.
Voor de ontwikkeling van bedrijven of ondernemingen is werkkapitaal nodig, dat op verschillende manieren kan worden verkregen. De eenvoudigste is om een lening aan te vragen bij een bank. Dergelijk kapitaal zelf zal waarde hebben - er zal immers bepaalde rente betaald moeten worden over het geld dat van de bank wordt ontvangen. Een andere manier is om geld van investeerders aan te trekken. Voor ondernemingen die groot genoeg zijn, is de meest winstgevende manier om dit te doen, effecten uit te geven en op de beurs te plaatsen. Deze procedure - voorbereiding, uitgifte en plaatsing van bedrijfsaandelen op beurzen - wordt de Engelse afkorting IPO genoemd, die het meest nauwkeurig kan worden vertaald als "initial public offering".
De plaatsingsprocedure is niet zo eenvoudig als het lijkt. Bovendien is het erg duur. De procedure begint in de regel met een uitgebreide analyse van alle aspecten van de activiteiten van het bedrijf - het is noodzakelijk om zwakke punten in financiële en economische activiteiten, in structuur en zelfs in de geschiedenis te identificeren. Alle gevonden tekortkomingen moeten vóór de uitgifte van effecten worden weggewerkt, anders kan het resultaat van de beursgang een negatief effect hebben.
Wanneer zo'n analyse is gedaan en duidelijk wordt dat de gesignaleerde knelpunten verholpen moeten worden, wordt er een team gevormd dat dit hele proces op zich neemt. Met zijn hulp worden alle noodzakelijke formaliteiten vervuld, waarbij de acties van de uitgevende onderneming en de uitgegeven effecten zelf worden geregeld. Dit team maakt een document dat een "investeringsmemorandum" wordt genoemd - het moet alle feitelijke gegevens bevatten die een potentiële belegger nodig kan hebben om een beslissing te nemen om de uitgegeven aandelen te kopen.
Wanneer alle voorbereidende handelingen zijn afgerond, begint een reclamecampagne, die grotendeels de vraag naar de geplaatste aandelen en daarmee het succes van de beursgang bepaalt. Bij succes zal de prijs van het door de onderneming aangetrokken werkkapitaal en investeringskapitaal aanzienlijk dalen. Maar voor investeerders geeft alleen al het feit dat een bedrijf klaar is voor een beursgang aan dat het een zeker en voldoende hoog ontwikkelingsniveau heeft bereikt.
