Onder de instrumenten waarmee de staat de economische indicatoren en de wereldmarkt voor valuta kan beïnvloeden, vallen de rentetarieven van de centrale banken van een bepaald land op. Centrale banken bepalen zelfstandig de hoogte van de rente en het tijdsbestek waarbinnen deze kan worden herzien.
De rentetarieven van de centrale bank zijn een krachtige economische indicator en een effectieve hefboom voor invloed op de economie. Deze indicator is van belang voor de sturing van zowel het binnenlands als het buitenlands beleid. De verandering is van invloed op de wisselkoers, waardoor deze op het vereiste niveau kan worden gehouden.
De rente van de Centrale Bank, ook wel de herfinancieringsrente genoemd, is het percentage waartegen de belangrijkste bank van het land leningen verstrekt aan andere kredietinstellingen, waaronder commerciële banken. In de kern is de rente een indicator voor de economie, een maatstaf voor de waarde van de nationale valuta.
De hoogte van het genoemde percentage wordt primair bepaald door de vraag naar fondsen en het aantal aanbiedingen op de markt voor leningen en vreemd vermogen. De omvang van deze indicator wordt ook beïnvloed door kredietrisico's, de verwachte inflatie, de dynamiek van de wisselkoers en de hoogte van de belastingen. De rente wordt bepaald door een speciale commissie van de centrale bank.
Door deel te nemen aan de herfinanciering van commerciële banken beïnvloedt de centrale bank door de renteverandering een aantal economische indicatoren, waaronder de inflatie en de wisselkoers. Hoe hoger de rente, hoe duurder de lening die een commerciële bank ontvangt, en dus hoe hoger de rente op leningen die aan klanten worden verstrekt.
Het herfinancieringspercentage wordt veel gebruikt voor het berekenen van belastingen, bij het bepalen van het bedrag van boetes voor te late betaling van vergoedingen en belastingen. De tarieven op overheidsverplichtingen en het niveau van winstgevendheid van de meeste financiële instrumenten zijn direct afhankelijk van het gekozen renteniveau. Een verandering in de herfinancieringsrente kan leiden tot een toename of afname van het kapitaal op de binnenlandse markt van het land.
De centrale bank verhoogt de rente om te voorkomen dat de economie oververhit raakt. Dit fenomeen wordt waargenomen wanneer de prijzen van goederen stijgen zonder een toename van de reële productie, met andere woorden, wanneer de inflatie oploopt. Een andere reden om de herfinancieringsrente te verhogen is de noodzaak om de nationale munt aantrekkelijker te maken voor potentiële investeerders. Het verhogen van de rente verhoogt dus de waarde van de nationale valuta en verlaagt de inflatie.
Een stijging van de rente van de centrale bank heeft ook een keerzijde, aangezien tegelijkertijd de kredietverlening aan ondernemingen stijgt, wat enorme verlagingen met zich meebrengt, leidt tot een toename van de werkloosheid en een toename van de hoeveelheid geld in omloop.
Bij een daling van de herfinancieringsrente wordt het tegenovergestelde effect waargenomen: investeerders proberen geld over te hevelen naar een andere munteenheid, de werkloosheid daalt, lage debetrentevoeten leiden tot een stijging van de reële productie van goederen en diensten. De algemene bedrijvigheid neemt toe, hoewel de inflatie begint te stijgen.
Marktdeelnemers moeten de betekenis en procedure voor de vorming van rentetarieven correct begrijpen, evenals de data bijhouden van de volgende vergaderingen van de centrale bankcommissie, waarop de problemen met het wijzigen van de herfinancieringsrente worden opgelost.
