Investeringskosten zijn de totale kosten die gepaard gaan met de uitvoering van bedrijfsprojecten. Hun soorten en samenstelling variëren afhankelijk van het specifieke project.
Soorten investeringen
Investeringskosten zijn de som van alle kosten van een onderneming gericht op haar normale werking. De omvang van de investeringskosten is proportioneel van invloed op het niveau van winstgevendheid van het project. Dus hoe minder uitgaven, hoe meer inkomsten.
In het algemeen worden vanuit het oogpunt van kostensoorten onderscheid gemaakt tussen reële (kapitaalvormende) en financiële investeringen.
De objecten van reële investeringen kunnen vaste activa, onroerend goed, voorraden, activa, onderzoek en ontwikkeling, investeringen in personeel (opleiding en bijscholing) zijn. Het is van belang op te merken dat investeringen in het verbeteren van het beroepsniveau van medewerkers en nieuwe ontwikkelingen alleen kunnen worden toegeschreven aan investeringen in de uitvoering van investeringsprojecten.
Kapitaalinvesteringen kunnen worden gericht op nieuwbouw en uitbreiding, wederopbouw of herinrichting van ondernemingen.
De objecten van financiële beleggingen kunnen effecten zijn (aandelen, obligaties, enz.), deposito's, vreemde valuta, edele metalen, enz.
Maak onderscheid tussen bruto- en particuliere investeringskosten. Bruto is het bedrag van de reële investering over een bepaalde periode. Deze kosten worden uitgevoerd ten laste van eigen vermogen (afschrijvingen, winst), aangetrokken (uit de uitgifte van aandelen) of geleend vermogen (leningen en obligaties). Netto-investeringen worden, in tegenstelling tot bruto-investeringen, verminderd met het bedrag aan afschrijvingen.
Samenstelling investeringskosten
De investeringskosten zijn inclusief vast en netto werkkapitaal. Vast kapitaal omvat de kosten van het creëren van infrastructuur en vaste activa. Voor het net - de kosten van het handhaven van de stabiliteit van de productie, worden ze ook wel bedrijfskosten genoemd.
Het is geaccepteerd om uitgaven in te delen in direct, indirect, expliciet (impliciet) en niet-terugbetaalbaar. Directe kosten zijn direct gerelateerd aan de uitvoering van investeringsprojecten. Dit zijn met name de kosten van aanschaf en inbedrijfstelling van apparatuur, transport, installatie van producten of grondstoffen.
Indirecte kosten zijn verbonden aan het scheppen van externe gunstige voorwaarden voor de organisatie van de productie. Dit zijn bijvoorbeeld juridische, boekhoudkundige ondersteuning van het project, betaling voor de diensten van aannemers. Het verantwoorden van deze kosten vermindert de winstgevendheid van het project.
Impliciete of verborgen kosten ontstaan wanneer er een overschot is aan productieve activa die niet zijn betrokken bij het genereren van inkomsten.
Als er geen rekening is gehouden met de kosten in het investeringsproject, worden ze niet vergoed. Dit zijn bijvoorbeeld de kosten voor het ontwikkelen van een businessplan of het doen van marktonderzoek.
De samenstelling van kosten voor kapitaal en financiële investeringen is anders. In het eerste geval worden de volgende soorten uitgaven onderscheiden:
- O&O;
- opstellen van projectdocumentatie;
- verkrijgen van vergunningen, licenties;
- aankoop en bouw van onroerend goed;
- aankoop van apparatuur, levering, installatie en inbedrijfstelling;
- verplichte belastingbetalingen en douanerechten;
- overige kosten - bijvoorbeeld aansluiting op het elektriciteitsnet.
Bij het doen van financiële investeringen omvatten de kosten kosten voor de aankoop van effecten, transactiekosten (spreads en commissies), incentives voor de beheerder van een persoonlijke rekening, belastingbetalingen. Ook kan de belegger kosten maken in verband met de verwerving van marktanalyses, betaling voor adviesdiensten.
