Op 1 oktober van dit jaar is de wet op het faillissement van particulieren in werking getreden. Wat een persoon moet weten om een beslissing te nemen - om deze wet te gebruiken als schuldeisers constant aan de deur kloppen, of om problemen op een andere manier op te lossen …
Kortom, de faillissementswet voorziet in de mogelijkheid dat een burger zichzelf failliet verklaart als de schulden meer dan 500 duizend roebel bedragen en de betalingsachterstand meer dan 3 maanden is. Maar jezelf failliet verklaren is niet hetzelfde als weigeren je schulden af te betalen. Alles is wat ingewikkelder en volledig onrendabel voor een toekomstig failliet.
In feite is de faillissementswet geen wet op het leven "van nul af aan" van een onbekwame gebruiker van financiële instrumenten, maar kan deze wet een wet worden genoemd op de eenmaking van de herstructurering van individuele schulden. Nadat een persoon failliet is verklaard (dit gebeurt via de rechtbank op verzoek van de wanbetaler zelf of zijn schuldeisers, met bewijs dat aan de bovenstaande criteria is voldaan), wordt zijn eigendom beschreven en verkocht om de schuld te betalen via open biedingen. De financieel manager (houd er rekening mee dat het moet worden goedgekeurd door de rechtbank) zal alles op de lijst met te koop staande panden opnemen, behalve de enige huisvesting, goedkope persoonlijke spullen en kleding, gereedschap en een klein bedrag. Trouwens, als huisvesting als onderpand voor een lening wordt gebruikt, wordt deze ook verkocht.
Gewetenloze faillissementen, dat wil zeggen degenen die opzettelijk hun financiële situatie hebben verslechterd voordat ze zichzelf failliet hebben verklaard (bijvoorbeeld fictief verkochte woningen, kostbaarheden, enz.), Er moet aan worden herinnerd dat dergelijke transacties voor de rechtbank kunnen worden aangevochten om verborgen eigendommen terug te geven. Het kan dus ook worden gerealiseerd om schulden af te lossen.
Een andere subtiliteit zijn de faillissementskosten. Ze zullen niet alleen het bedrag van het honorarium van de advocaat uitmaken, die de toekomstige failliet in de rechtbank zal vertegenwoordigen (als een advocaat wordt ingehuurd), maar ook de verplichte 10 duizend roebel. per maand en 2 procent van de opbrengst van de verkoop van onroerend goed. Dit bedrag wordt door de gefailleerde zonder meer betaald aan de financieel directeur als vergoeding voor zijn werkzaamheden.
En natuurlijk moet men niet vergeten dat nadat een persoon failliet is verklaard, hij de mogelijkheid verliest om binnen vijf jaar nieuwe leningen aan te gaan, omdat het faillissement moet worden vermeld in de leningaanvraag. Al is dit moment echt positief te noemen.
Welke conclusie kan uit het bovenstaande worden getrokken? Natuurlijk moet u zich niet haasten om faillissement aan te vragen onder de nieuwe wet. Zoek eerst de tekst van de wet, bestudeer deze zeer zorgvuldig, want in een kort artikel is het onmogelijk om alle subtiliteiten van deze wet weer te geven, die belangrijk zijn voor elke specifieke situatie. Het is ook de moeite waard om een ervaren advocaat te raadplegen.
