De organisatorische en juridische vorm van een onderneming in Rusland laat een aanzienlijke indruk achter op haar activiteiten: de procedure voor belastingheffing, rapportage en andere parameters hangt er bijvoorbeeld van af. Tegelijkertijd heeft een handelsonderneming het recht een dochteronderneming op te richten, die ook zijn eigen kenmerken heeft.
Het hele scala aan opties voor organisatorische en juridische vormen die in de Russische Federatie mogen bestaan, is vastgelegd in het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie, dat is geregistreerd in het wetboek van ons land onder nummer 51-FZ van 30 november 1994.
Dochteronderneming concept
Het begrip dochteronderneming is beschreven in artikel 105 van deze regelgevende wet. In het bijzonder is in lid 1 van dit artikel bepaald dat de ene onderneming als dochteronderneming van een andere kan worden erkend als er in een dergelijke situatie sprake is van een aantal voorwaarden.
De eerste mogelijkheid voor de basis voor het erkennen van de ene onderneming als een dochteronderneming ten opzichte van de andere is dus de omvang van het aandeel in het maatschappelijk kapitaal dat in het bezit is van de moedermaatschappij. Als de opgegeven omvang overheersend is, dat wil zeggen dat het de moedermaatschappij een beslissende stem geeft bij een stemming, dan is de andere onderneming een dochteronderneming daarvan. In de praktijk is het stemgerechtigde aandeel doorgaans meer dan 50% van het aandelenkapitaal.
Een andere reden waarom het ene bedrijf als een dochteronderneming van het andere wordt beschouwd, is het bestaan van een schriftelijke overeenkomst tussen hen, opgesteld in overeenstemming met alle vereisten van modern Russisch kantoorwerk, over het bestaan van een overeenkomstige relatie tussen organisaties. In dat geval zal ook het criterium zijn of de moedermaatschappij een beslissende stem heeft. Bovendien erkent artikel 105 van het Burgerlijk Wetboek van de Russische Federatie het bestaan van andere redenen die ervoor zorgen dat de moedermaatschappij een beslissende stem heeft, op basis waarvan een andere onderneming als dochteronderneming ervan kan worden erkend.
Nevenrechten en plichten
De positie van een dochteronderneming maakt haar enigszins afhankelijk van het moederbedrijf. Zo is zij verplicht de instructies van laatstgenoemde op te volgen met betrekking tot beslissingen die verband houden met haar economische activiteiten. Tegelijkertijd moet het management van de hoofdonderneming bedenken dat de verantwoordelijkheid die voortvloeit uit dergelijke beslissingen zal worden verdeeld tussen de twee bedrijven, die in geval van verliezen in een dergelijke situatie hoofdelijk aansprakelijk zullen zijn.
Tegelijkertijd heeft de dochteronderneming ook een aantal belangrijke rechten ten opzichte van de moedermaatschappij. Zo is zij bijvoorbeeld niet verantwoordelijk voor eventuele schulden van laatstgenoemde, maar is de moedermaatschappij op haar beurt subsidiair aansprakelijk voor de schulden van de “dochter” in geval van haar faillissement. Het is waar dat de voorwaarde van subsidiaire aansprakelijkheid in dit geval alleen van toepassing is wanneer het faillissement is ontstaan door toedoen van de moedermaatschappij.
