De huidige arbeidswetgeving staat toe dat alleen het deel van het verlof van de werknemer dat meer dan achtentwintig kalenderdagen overschrijdt, door een geldelijke vergoeding wordt vervangen. Tegelijkertijd is de genoemde vervanging het recht van de werkgever, die de werknemer een dergelijk verzoek kan weigeren.
Sommige werknemers zijn niet geïnteresseerd in het daadwerkelijke gebruik van hun vakantie, dus vragen ze de werkgever om deze te vervangen door een geldelijke vergoeding. De arbeidswetgeving maakt een dergelijke vervanging mogelijk, maar wordt aanzienlijk beperkt door de noodzaak om de werknemer het recht op rust te garanderen. Daarom kunt u alleen dat deel van de vakantie vervangen dat de standaard achtentwintig kalenderdagen overschrijdt. Dit onderdeel is beschikbaar voor medewerkers die extra vakantiedagen hebben, maar ook voor medewerkers met langdurig verlof. Het grootste deel van de burgers rust minimaal achtentwintig dagen, dus de vervanging van een deel van een dergelijke vakantie is een ernstige overtreding van de kant van de organisatie.
Hoe wordt de vervanging van verlof door geldelijke compensatie geformaliseerd?
Als een werknemer een deel van de vakantie heeft dat kan worden vervangen door een vergoeding, rekening houdend met de bovenstaande beperkingen, moet hij een verklaring schrijven aan de manager met een bijbehorend verzoek. De werkgever kan dit verzoek inwilligen of de werknemer weigeren, aangezien hij niet verplicht is een deel van de vakantie door een dergelijke uitkering te vervangen. Als aan de aanvraag wordt voldaan, geeft de organisatie een bestelling uit, op basis waarvan een deel van de vakantie wordt vervangen door materiële compensatie. De vorm van deze bestelling is niet normatief goedgekeurd, dus elk bedrijf kan interne voorbeelden van documenten gebruiken. Tegelijkertijd behoudt de werknemer het recht om vervanging te vragen van een willekeurig aantal vakantiedagen boven de standaardduur van achtentwintig dagen.
In welke gevallen is het onmogelijk om een deel van de vakantie te vervangen door compensatie?
In sommige situaties is de betaling van een geldelijke vergoeding voor een deel van de vakantie onwettig, zelfs als de werknemer een verlengde of extra vakantie heeft. Het is dus wettelijk verboden om een dergelijke vervanging uit te voeren bij werknemers jonger dan achttien jaar, zwangere vrouwen. Als een werknemer onder schadelijke of gevaarlijke omstandigheden werkzaamheden verricht waarvoor hij recht heeft op extra verlof, dan kan de genoemde rusttijd niet financieel worden gecompenseerd. Ten slotte, wanneer de jaarlijkse vakantie wordt overgedragen naar het volgende werkjaar, is de werkgever verplicht om de werknemer beide verlofdagen volledig te verstrekken (dat wil zeggen tweemaal gedurende achtentwintig dagen), een ervan kan niet worden vervangen door een vergoeding.
