De goederen van Giffen zijn een bepaalde groep goederen, waarvan de waarde stijgt en waarvan het verbruik niet afneemt. Deze goederen zijn vaker van lage waarde en behoren niet tot luxegoederen. Omdat ze geen gelijkwaardige vervangingsmiddelen hebben, kunnen mensen niet weigeren ze te consumeren.
De Giffen-merchandise-paradox
Het verbruik van de goederen van Giffen neemt niet af, zelfs niet bij een aanzienlijke waardestijging. Mensen blijven in dezelfde hoeveelheden consumeren, wat leidt tot bezuinigingen op andere voedingsmiddelen en essentiële goederen.
De Giffen-paradox is een uitzondering op de wet van de vraag. De Engelse econoom Robert Giffen concludeerde dat tijdens de Ierse hongersnood van het midden van de 19e eeuw aardappelen, het hoofdvoedsel van de armen, aanzienlijk in waarde stegen. Maar de vraag van de consument ernaar daalde niet, mensen, die op andere noodzakelijke goederen spaarden, bleven het kopen en redden zichzelf van de honger. De econoom was van mening dat de uitgaven aan aardappelen in de begroting van de armen een aanzienlijk aandeel innamen, wat bijdroeg aan de groei van de vraagcurve ernaar.
Het Giffen-effect is vaak slechts een reactie van kopers op de huidige politieke of economische situatie op dit moment en de uitbreiding naar goederen waar speciale vraag naar is.
De producten van Giffen nemen een groot percentage van het consumentenbudget in beslag en zijn van zeer slechte kwaliteit. De prijsstijging heeft geen invloed op hun consumptie. Tegelijkertijd maakt een stijging van het inkomen van de bevolking het mogelijk om andere vervangende goederen van betere kwaliteit te kopen en de consumptie van essentiële, goedkope goederen van lage kwaliteit te verminderen. Het effect van het vervangen van deze goederen moet worden onderdrukt door het effect van inkomen. Dat wil zeggen, met een lage kwaliteit van goederen en een toename van de waarde ervan, zal het effect van het inkomen prevaleren boven het effect van de vervanging ervan, met een snelle groei van de vraag ernaar.
Sommige economen hebben het bestaan van het Giffen-product als zodanig in twijfel getrokken. Maar desondanks beschrijven veel westerse economische leerboeken dit effect nog steeds. In ontwikkelde industriële landen is het Giffen-effect zeer zeldzaam.
historische voorbeelden
In 2010 nam in Rusland, vanwege de opwinding in de media over de slechte oogst van boekweit, de vraag naar dit product sterk toe, er was een tekort aan granen in de winkels, de prijs steeg meerdere keren. Dus boekweit werd het handelsartikel van Giffen. Het effect was echter van korte duur.
Een van de meest populaire Giffen-goederen in Rusland zijn tegenwoordig sigaretten. Ter vergelijking: in Europa stopten de meeste mensen na een sterke prijsstijging van tabaksproducten met roken en begonnen ze een gezonde levensstijl te leiden.
Benzine heeft ook een kortetermijneffect op het product van Giffen, wanneer de prijzen voor dit product beginnen te stijgen en de media de situatie escaleren met berichten over een aanstaande brandstofcrisis. Mensen hebben de neiging om benzine te kopen voor toekomstig gebruik. De opwinding verdwijnt echter heel snel.
In China zijn de meest populaire producten van Griffen rijst en pasta. In Rusland - zout, brood en tabak.
