Hedging betekent het verminderen of beheersen van risico's. Het wordt uitgevoerd door een positie op de termijnmarkt te openen die tegengesteld is aan de positie die op de fysieke markt is geopend. Zo worden ongunstige prijsveranderingen in de ene markt gecompenseerd door handel in een andere.
Bij het uitvoeren van hedging probeert een handelaar prijzen op een bepaald niveau vast te stellen. Het doel is om zichzelf te beschermen tegen ongunstige prijsveranderingen. De termijnmarkt is gevuld met een groot aantal speculanten die constant posities openen op basis van prijsbewegingen. Daarnaast handelen arbitragespelers ook. Ze maken winst wanneer ze een prijsfout ontdekken. Samen zorgen ze echter voor een stabiele link tussen de spot- en futuresmarkten, wat het mogelijk maakt om aan hedging te doen. De gemakkelijkste manier om de principes van hedging te begrijpen, is door een voorbeeld uit de praktijk te bekijken. Stel je voor dat een autofabrikant een enorme hoeveelheid staal koopt voor zijn productie. Tegelijkertijd sluit hij een overeenkomst met dealers voor de levering van auto's binnen drie maanden. Zo werden de contractuele verplichtingen vastgelegd op het moment van ondertekening van het contract. De fabrikant loopt momenteel gevaar in de vorm van stijgende staalprijzen. Om het prijsrisico af te dekken (verzekeren) kan hij een termijncontract kopen met een looptijd van drie maanden. Het is nu beschermd tegen schommelingen in de staalprijzen. Als de prijs van staal stijgt, stijgen ook de prijzen van futures-contracten die de fabrikant heeft gekocht. Hij zal dus profiteren van de termijnhandel. De fabrikant moet echter staal kopen om aan de productiebehoeften te voldoen, en in deze situatie wordt hij geconfronteerd met een overeenkomstig verlies op de fysieke markt. Maar dit verlies wordt gecompenseerd door winsten op de termijnmarkt. Bij het kopen van staal op de fysieke markt kan een autofabrikant zijn positie in evenwicht brengen door een open futures-contract te verkopen. Als de prijs van staal daalt, dalen ook de prijzen van de futures-contracten die de fabrikant heeft gekocht. De futures-handel zal dus verliezen met zich meebrengen. De autofabrikant heeft nog steeds staal nodig van de fysieke markt, in dit geval leidt het kopen ervan tot een versterking van zijn positie (door de daling van de staalprijzen). De overeenkomstige prijsdaling op de termijnmarkt compenseert echter de op de fysieke markt behaalde winsten. Op het moment van de aankoop van staal op de fysieke markt brengt de autofabrikant zijn positie weer in evenwicht door een open futures-contract te verkopen. Dit soort handel leidt tot een perfecte bescherming wanneer de prijzen stijgen of dalen. Bovendien biedt het extra voordelen bij het beheer van autogrondstoffen.
