De vraag van de consument bepaalt het aanbod van goederen, aangezien het hun eigen behoeften zijn die kopers ertoe aanzetten te betalen. De dynamiek van dit fenomeen wordt bepaald door vele factoren, daarom is het bij eventuele veranderingen noodzakelijk om de elasticiteit van de vraag te vinden.
instructies:
Stap 1
Er is een bekende uitdrukking "Vraag geeft aanleiding tot aanbod", die in drie woorden de relatie tussen producent en consument weergeeft. Hoe meer de koper eist, afhankelijk van modetrends, de wens om de vooruitgang te volgen, zijn eigen esthetische en fysieke behoeften, enz., hoe groter het volume aan producten dat door het bedrijf wordt geproduceerd. Omgekeerd, zodra de vraag daalt, proberen maakbedrijven over te stappen op een ander product of het assortiment volledig te veranderen.
Stap 2
Om veranderingen in de vraag te volgen en van tevoren te berekenen, moet u snel een economische analyse uitvoeren, met name de elasticiteit berekenen. Er zijn prijs- en inkomenselasticiteiten van de vraag, evenals kruiselasticiteiten.
Stap 3
Er zijn verschillende factoren die van invloed zijn op de beslissing van fabrikanten om de prijs te verhogen of te verlagen. Dit is het verschijnen of verdwijnen van concurrerende producten of vervangingsmiddelen, wisseling van seizoenen (voedsel, kleding, sportaccessoires, enz.), Houdbaarheid, enz. De prijselasticiteit van de vraag wordt op twee manieren berekend als coëfficiënten: punt en boog.
Stap 4
De puntenmethode veronderstelt kennis van de prijs van het begin van de periode en de vraagfunctie, evenals de regels van differentiatie. De elasticiteitscoëfficiënt is gelijk aan de wiskundige verhouding tussen twee grootheden: E = F '(x) • x / F (x), waarbij: x de prijs is; F (x) de vraagfunctie per prijs is; F' (x) is de eerste afgeleide van de vraagfunctie …
Stap 5
Boogelasticiteit is alleen te vinden als u gegevens heeft over de start- en eindprijzen en de bijbehorende productievolumes. In de grafiek van de vraagfunctie ziet u een boog die wordt begrensd door deze waarden, vandaar de naam. De formule voor boogelasticiteit ziet er dus als volgt uit: E = (V2 - V1) / ((V2 + V1) / 2): (P2 - P1) / ((P2 + P1) / 2), waarbij: V1 en V2 zijn volumeproducten aan het begin en einde van de boog; P1 en P2 - de begin- en eindprijzen.
Stap 6
De inkomenselasticiteit wordt niet bepaald door de prijzen, maar door het inkomen van de koper. Deze waarde is afhankelijk van het welvaartsniveau, de mate van behoefte (luxe of basisbehoeften), enz. Deze elasticiteitsindicator wordt bepaald door de verhouding van het goederenvolume en het inkomen: E = (V2 - V1) / ((V2 + V1) / 2): (D2 - D1) / ((D2 + D1) / 2), waarbij: D1 en D2 - inkomen aan het begin en einde van de factureringsperiode.
Stap 7
Het is moeilijk om een uniek product op de markt te vinden. Meestal heeft elk een tegenhanger of complementair product dat er nauw mee verwant is. Boter en margarine zijn bijvoorbeeld uitwisselbaar en een computer en een computermuis zijn complementair. Een verandering in de prijs van een van deze goederen heeft onvermijdelijk invloed op de vraag naar een andere, dit wordt kruiselasticiteit genoemd: E = ∆V / ∆P • P / V, waarbij: P de eenheidsprijs van één goed is; V het volume is van de vraag naar het tweede goed.
