Geld besparen kan worden beschouwd vanuit het oogpunt van de vorming van de financiële onafhankelijkheid van een individueel individu en als een van de factoren die een reserve vormen voor de financiële solvabiliteit van de staat.
Spaargeld als indicator van iemands rijkdom
Rijkdom is een economisch concept dat de financiële toestand van iemands veiligheid kenmerkt. Financiële solvabiliteit is te danken aan het feit dat een persoon alle noodzakelijke betalingen kan doen en hiervoor voldoende geld heeft. Solvabiliteit wordt ook gedefinieerd als het vermogen van een persoon om op elk moment zijn financiële verplichtingen jegens de overheid en financiële instellingen volledig na te komen. Deze verplichtingen omvatten bijvoorbeeld krediet- en belastingbetalingen.
Spaargelden zijn het geaccumuleerde (bespaarde) geldbedrag dat niet is betrokken bij het doen van reguliere betalingen en bij de geldomzet van een persoon. Besparingen worden bepaald door het verschil tussen iemands werkelijke inkomen en het bedrag van zijn consumptieve uitgaven. De gespaarde fondsen zijn meestal een incrementele waarde en vormen een financieel actief.
De bevolking neemt haar toevlucht tot spaargeld voor de volgende doeleinden:
- in de toekomst plannen voor de aankoop van een duur product of dienst (auto, onroerend goed, reispakket, enz.);
- vorming van een eigen pensioen en medische reserve;
- het verstrekken van fondsen voor een toekomstige belangrijke levensgebeurtenis (huwelijk, verhuizing);
- winst maken op deposito's.
Spaargelden kunnen ook worden gebruikt om ze in omloop te brengen en winst te genereren. Ze worden gebruikt om effecten van andere beursinstrumenten te kopen.
Besparingen als indicator van de levensvatbaarheid van de samenleving en de staat
Contant sparen is een bijzonder economisch fenomeen omdat ze dat zijn: zijn een indicator voor de levensstandaard van de bevolking. Ze tonen financiële stabiliteit en het vermogen van mensen om hun rijkdom op lange termijn te behouden.
Vanuit het oogpunt van de economie van de staat kan de hoeveelheid spaargeld van de bevolking worden beschouwd als een hulpbron voor economische ontwikkeling en een van de factoren die zorgen voor het economisch welzijn van de staat. Besparingen kunnen worden geïnvesteerd in de cashflow van ondernemingen, waardoor extra stimulansen voor ontwikkeling worden gecreëerd. Door deel te nemen aan de geldomzet van financiële instellingen, fungeren spaargelden als een bron van fondsen voor leningen aan economische entiteiten, wat een ondersteuning is voor kleine en middelgrote bedrijven. Besparingen kunnen ook een bron van investeringen in nieuwe zakelijke ideeën zijn.
