In de beurs, het bankwezen en de handel wordt het begrip 'marge' veel gebruikt. Het is gebaseerd op het idee van het verschil tussen de verkoopprijs en de productiekosten. Kortom, marginaliteit is de winstgevendheid van verkopen. Deze indicator bepaalt de winstgevendheid van de onderneming. Hoge marginaliteit getuigt van het financiële succes van het bedrijf.
Margeanalyse en het doel ervan
Margeanalyse wordt ook wel break-evenanalyse genoemd. In het kader van deze analytische benadering wordt het begrip "marginaal inkomen" onderscheiden, dat wordt berekend als het verschil tussen de omvang van de opbrengsten en de variabele kosten voor hun totaliteit als geheel voor de onderneming.
Een van de functies van de marge-analyse is om een objectieve beoordeling te geven van de staat en het niveau van de reserves en de mate waarin ze bij de productie worden gebruikt. Op basis van een dergelijke analyse worden methoden ontwikkeld om reserves te mobiliseren en de mogelijkheid van hun financiële steun.
Marge inkomen concept
De economische betekenis van marginaal inkomen is dat het het mogelijk maakt om vaste kosten te dekken en dat u een nettowinst kunt behalen uit de activiteiten van de onderneming. Het marginale inkomen wordt gedefinieerd als de marginale winst die een onderneming kan ontvangen uit de productie en verkoop van elk type product.
Het concept van marginaal inkomen past goed bij het systeem van management en kostenberekeningsmethoden. De essentie van dit systeem is dat alleen directe kosten worden toegerekend aan de kostprijs. En overheadkosten, die niet direct afhankelijk zijn van het verkoopvolume, zijn niet inbegrepen in de kostprijs, periodiek afgeschreven ten laste van het financieel resultaat. Volgens het concept is de meest nauwkeurige berekening niet degene die alle gemaakte kosten omvat na arbeidsintensieve berekeningen en kostentoerekening, maar degene die de kosten omvat die zorgen voor het vrijgeven van een specifiek product.
In de praktijk van de onderneming doen zich vaak situaties voor waarin het geproduceerde productassortiment producten omvat met een lage of zelfs negatieve winstgevendheid tegen kostprijs, maar met een positief marginaal inkomen. Producten van dit type dekken de variabele kosten in verband met hun productie en een deel van de vaste kosten.
Een diepgaande marginale analyse van de efficiëntie van de productoutput toont aan dat het niet gerechtvaardigd is om een product met een negatieve winstgevendheid in termen van kosten uit te sluiten van de productie. Vaak leidt een dergelijke beslissing tot paradoxale resultaten, bijvoorbeeld tot een daling van de winst van de onderneming.
De volgende indicatoren worden vaak gebruikt bij margeanalyse:
- bruto-inkomensratio;
- marge inkomensratio;
- veranderingscoëfficiënt in bruto-omzet;
- winstgevendheid van de verkoop.
Productmarge
Productmarge kan worden gedefinieerd als het verschil tussen de totale winst uit de verkoop van een product en variabele kosten:
Marge = totale verkoopwinst - variabele kosten.
Met de marginaliteitsformule kunt u de indicator berekenen door vaste en variabele kosten te delen. Vaste kosten blijven bestaan, ook als de productie wordt stopgezet. Deze kosten zijn inclusief:
- terugbetaling van kredietverplichtingen;
- huurprijzen;
- sommige belastingbetalingen;
- het salaris van medewerkers van de boekhoudafdeling, personeelsafdeling, servicepersoneel.
Als de bijdrage aan de dekking gelijk is aan de som van de vaste kosten, zeggen ze dat het break-even punt is bereikt. Daarin is het verkoopvolume van goederen zodanig dat het bedrijf alle productiekosten van het product volledig kan terugverdienen, zonder op winst te rekenen.
Berekeningen van de belangrijkste coëfficiënten in het kader van margeanalyse
een. De berekening van de marge-inkomstenratio is de verhouding van dergelijke inkomsten tot inkomsten:
KMD = (Omzet - Variabele kosten) / Omzet;
Deze ratio geeft aan welk aandeel in de omzet gebruikt wordt om de winst te verzekeren en de vaste kosten te dekken. De groei van de indicator wordt als een positieve factor in aanmerking genomen. U kunt de ratio verhogen door de verkoopprijzen te verhogen of door de variabele kosten te verlagen.
2. De veranderingscoëfficiënt in bruto-omzet laat zien hoe het volume van de bruto-omzet voor de huidige periode verandert ten opzichte van het bedrag van de bruto-omzet van de vorige periode:
KVP = (Opbrengst voor de huidige periode - Opbrengst voor de vorige periode) / Opbrengst voor de vorige periode;
Houd er rekening mee dat de inflatoire component in de indicator bepaalde verstoringen in de verkregen waarde kan veroorzaken.
3. Verhouding brutomarge (bruto-inkomen). Het is het verschil tussen de inkomsten van het bedrijf en de variabele kosten.
KVD = Opbrengst - Kosten;
Met deze indicator kunt u de winstgevendheid van de verkoop van een onderneming beoordelen. Het bruto-inkomen is bedoeld om kosten te dekken die afhankelijk zijn van het algehele beheer van de onderneming en de verkoop van afgewerkte producten. Bruto-inkomen levert de onderneming winst op.
Er moet aan worden herinnerd dat de term "brutomarge" in de Europese en Russische boekhoudsystemen anders wordt begrepen. In de context van de Russische economische realiteit wordt brutomarge opgevat als een berekende indicator die de bijdrage van het bedrijf aan het oplossen van problemen met betrekking tot het genereren van inkomsten en kostendekking weerspiegelt. Deze waarde alleen kan geen idee geven van de financiële toestand van het bedrijf.
In het Europese boekhoudsysteem is de brutomarge het percentage van de inkomsten dat wordt gegenereerd uit verkopen. Hierbij wordt rekening gehouden met de inkomsten die in het bedrijf achterblijven nadat rekening is gehouden met de directe kosten voor de productie van te verkopen producten. Met andere woorden, in de Russische economie betekent brutomarge winst, terwijl in Europa deze indicator wordt berekend als een percentage.
Hoe marginaliteit vergroten?
De methoden om het niveau van marginaliteit te verhogen zijn vergelijkbaar met de methoden om het niveau van winst of inkomen te verhogen. Deze moeten omvatten:
- deelname aan aanbestedingen;
- toename van de productie-output;
- verdeling van vaste kosten over aanzienlijke hoeveelheden producten;
- optimalisatie van het gebruik van grondstoffen;
- zoeken naar nieuwe marktsectoren;
- innovatiebeleid op het gebied van reclame.
Kenmerken van margeanalyse
Heel vaak zijn marketingstrategieën gebaseerd op de analyse van de marginaliteitsindicator. Marge is een van de centrale factoren bij het voorspellen van winstgevendheid, het ontwikkelen van prijsbeleid en winstgevendheid van marketingactiviteiten. In de omstandigheden van Rusland wordt margewinst vaak brutowinst genoemd. Op de een of andere manier, maar het wordt gedefinieerd als het verschil tussen de winst uit de verkoop van een product en de kosten van het productieproces.
Een andere naam voor het beschouwde concept is het dekkingsbedrag, dat wordt gedefinieerd als het deel van de inkomsten dat rechtstreeks naar de winstvorming gaat, evenals om de kosten te dekken. De hoofdgedachte is dat de toename van de winst van een commerciële onderneming direct en direct afhankelijk is van de mate waarin de kosten voor productiebehoeften worden terugverdiend.
De marginaliteit wordt meestal berekend per eenheid product. Deze benadering maakt het mogelijk om te begrijpen of het zinvol is om een toename van de winst te verwachten als gevolg van het vrijgeven van extra eenheden goederen. De berekende indicator van de marginale winst wordt niet beschouwd als een algemeen kenmerk van de economische structuur, hoewel deze het mogelijk maakt om winstgevende en onrendabele soorten producten te bepalen in termen van de marginale winst van hun introductie en verkoop.
Houd er rekening mee dat de formules voor het berekenen van marginaliteit enigszins kunnen verschillen, afhankelijk van het assortiment producten dat door de onderneming wordt vervaardigd. Een gedifferentieerde benadering van berekeningen stelt u in staat om erachter te komen welk type product het bedrijf de meeste winst oplevert en daarom de kosten van middelen voor de vervaardiging van goederen, waarvan de inkomsten uit de verkoop klein of volledig afwezig zijn, te laten varen.
Met indicatoren voor marginale winst kunt u ook beslissen over het productievolume van een bepaald product. Deze vraag is vooral relevant voor die soorten goederen, bij de vervaardiging waarvan dezelfde soort technologieën en homogene materialen worden gebruikt.
Bij het zakendoen op de valutamarkt wordt vaak de term "vrije marge" gebruikt. In de context van valutahandel wordt dit concept beschouwd als het verschil tussen activa en onderpand. Vrije marge - het bedrag op de rekening dat geen verband houdt met verplichtingen. Een beursspeculant kan vrij over deze gelden beschikken bij het uitvoeren van transacties (bijvoorbeeld om posities te openen).
De concepten "marge" en "marginaliteit" worden gebruikt om bedrijfsprocessen effectief uit te voeren. Het wordt aanbevolen om de analyse van marginaliteit en gerelateerde indicatoren uit te voeren voordat verantwoorde beslissingen worden genomen op het gebied van het marketingbeleid van het bedrijf. Het management dat deze concepten negeert, zal moeite hebben met het nemen van marketingbeslissingen. Door de parameters met betrekking tot marginaliteit te identificeren, is het doel om de indicatoren van verkoopgroei te berekenen en de bewegingsrichting van de vrijgegeven goederen te bepalen. Deze economische categorie is onvervangbaar in het bankwezen, verzekeringen en handel.
