De ontledingsmethode is een manier om de oplossing van elk type probleem te vereenvoudigen, op basis van hun gedetailleerde analyse en het opsplitsen van het proces in verschillende fasen. Meestal wordt de methode gebruikt in analyses, economie, wiskunde en bij het uitvoeren van enig onderzoek.
De ontledingsmethode is gebaseerd op de logica en analyse van de beschikbare gegevens. Deze benadering van het oplossen van de toegewezen taken stelt u in staat om het moderne tempo van het leven bij te houden, zaken te doen en zelfs gewone levensproblemen op te lossen - familie, budget, psychologisch. Bovendien wordt de techniek zelfs gebruikt door degenen die niet bekend zijn met de basis ervan en zelfs niet vermoeden dat het bestaat, dat wil zeggen op een onbewust niveau. Bij het ontwikkelen van gedragstactieken met collega's of geliefden, het helpen van een kind om moeilijk huiswerk te maken, het nadenken over het schema van de dag en onze toekomst als geheel, gebruiken we de decompositiemethode in een of andere vorm.
Wat is de ontledingsmethode?
In eenvoudige bewoordingen is decompositie het opsplitsen van een enkele taak in kleinere, en hun sequentiële oplossing om een antwoord op de gestelde vraag te krijgen of om het gestelde, uiteindelijke doel te bereiken. De techniek is zo eenvoudig en begrijpelijk mogelijk, vereist geen bepaalde vaardigheden op een bepaald gebied en kan worden gebruikt om het doel te bereiken, zelfs als kennis en ervaring minimaal zijn.
Er zijn veel wetenschappelijke werken geschreven over de ontledingsmethode, de belangrijkste stadia, principes en toepassingsgebieden zijn bepaald. In sommige gebieden is de techniek eenvoudig, wordt deze in 2-3 fasen uitgevoerd en in sommige kan het lang duren en stap voor stap gaan, en hele groepen specialisten en medewerkers zijn bij het proces betrokken.
Met het decompositieproces kun je iets vereenvoudigen zonder de integriteit ervan te verbreken. De verdeling van activiteiten of taken heeft geen invloed op het belang van de resulterende componenten, maar het vergemakkelijkt en vermindert soms de tijd om het plan uit te voeren. Het aantal doelrealisatiesystemen (niveaus) hangt af van de richting van de activiteit, het toepassingsgebied van de methode, het kennisniveau van de persoon die het probleem oplost.
Ondanks het feit dat deze methode al sinds de oudheid wordt gebruikt, werd ze pas in 1960 door de Amerikanen Danzing en Woolf in detail beschreven, gestructureerd en gepresenteerd in de vorm van een wetenschappelijk werk. Zij waren het die de algoritmen van de methode, de basisprincipes en de generatiekolommen van de methode ontwikkelden.
Ontledingsprincipes en structuur
Om het maximale effect van de toepassing van de ontledingstechniek te bereiken, moet het proces worden uitgevoerd in overeenstemming met bepaalde principes (regels):
- de structurering van een taak of doel moet gebaseerd zijn op de eenvoud van hun analyse in fasen,
- subdoelen moeten zo worden gedefinieerd dat ze zo duidelijk mogelijk zijn voor degenen die ze zullen oplossen,
- nadat de eerste substructurele lijn van secundaire taken is gevormd, bepaalt de taakuitvoerder (oplossen ervan) de noodzaak voor verdere analyse van het doel - of er nog een fase nodig is of niet.
Tijdens het ontleden van het gestelde doel in stapsgewijze stappen om de optimale oplossing te vinden, kunnen er tegenstrijdigheden ontstaan over de consistentie en eenheid van het gebouwde systeem. Ze kunnen ook worden onderverdeeld in verschillende stappen om een fout bij het oplossen van het probleem te elimineren. Een dergelijke aanpak helpt niet alleen bij het vinden van het juiste antwoord, maar ook bij het bepalen van het pad van bedrijfsontwikkeling, het vinden van onderzoeksmethoden en kardinale oplossingen om economische, sociale en psychologische problemen te optimaliseren.
De structuur van de ontledingsmethode bestaat uit het principe van zijn werking. Het allerlaatste (laagste) niveau is het eerste, en vanaf dit niveau begint de zoektocht naar een oplossing. De stappen worden opeenvolgend uitgevoerd, strikt volgens het geconstrueerde schema, en in de regel kost het proces om het doel te bereiken niet veel tijd. Bovendien is ontleding het meest effectief in teamwerk, wanneer elk van de deelnemers bezig is met een specifieke taak.
Doelen en soorten ontbinding
Meestal wordt de ontledingsmethode in de moderne wereld gebruikt in het bedrijfsleven, of beter gezegd, in management, wetenschap van management, administratie, leiderschap, optimalisatie van alle productie- en handelsprocessen. Deze methode van systematische data-analyse is:
- functioneel,
- structureel,
- voorwerp.
Bij functionele decompositie wordt in de eerste fase een bepaald algoritme van acties ontwikkeld, waarvoor vervolgens het dataschema wordt aangepast. Deze methode is optimaal voor situaties waarin de gegevens niet gestructureerd zijn, niet onderverdeeld in typen en ondersoorten.
Met de structurele ontleding wordt de taak verdeeld in de eenvoudigste, waaruit een plan voor het vinden van een oplossing wordt gevormd. Subtaken zijn gerangschikt in een hiërarchische tabel, waarbij de eenvoudigste in termen van oplossingen de eerste plaats innemen. Sommige kunnen alternatieven worden aangeboden - zoeken en toevoegen van informatie, invoeren van nieuwe gegevens om het proces te optimaliseren.
Tijdens de ontleding van objecten wordt het proces opgedeeld in onderwerpgebieden, dit zijn functionele elementen die bepaalde gegevens (informatie) uitwisselen. Elk van de geselecteerde objecten heeft bepaalde kenmerken, is verantwoordelijk voor het verzenden of verzamelen van informatie van hetzelfde type. De toestand van objecten in dit type ontbinding wordt gedrag genoemd, op basis waarvan een bepaalde beslissing over verdere acties wordt genomen, wordt het te volgen pad naar het gestelde doel bepaald.
Kenmerken van het structureren van het ontbindingsproces
Structureren is de hoeksteen van elk van de opgesomde soorten ontledingstechnieken. Bij het maken van een plan om de juiste oplossing voor een bepaald probleem te vinden, wordt aanbevolen om de principes te volgen:
- strikte naleving van het niveausysteem - wanneer het lagere niveau alleen gehoorzaamt aan wat erboven is, en weinig logische verbindingen heeft met die die hoger zijn,
- de verdeling van een taak in verschillende subtaken wordt uitgevoerd volgens hetzelfde type kenmerken, en als een van de lagere structuren verschillende kenmerken heeft, moet deze ook in meerdere worden verdeeld,
- alle gecreëerde subsystemen streven één enkel doel na - ze zijn voor 100% een onderdeel van de hoofdtaak, en subsecties als een percentage zouden hun som moeten zijn,
- de diepte (het aantal niveaus van de structuur) wordt in de beginfase bepaald, een hiërarchische structuur wordt opgesteld, het aantal niveaus, zodat u met hun aantal tegelijkertijd het hele systeem visueel kunt bedekken.
Voor de ontledingsmethode worden soms termen gebruikt die niet typisch zijn voor logica en analyse, bijvoorbeeld een boom met doelen en problemen, die qua structuur vergelijkbaar is met een stamboom. Met deze manier van structureren kunt u taken en subtaken compact ordenen, alle niveaus in één vlak houden en hun visualisatie vergemakkelijken. In de beginfase wordt een boom van problemen gemaakt en na analyse wordt een boom van doelen gevormd. Hierdoor blijft de structuur behouden en vindt elk deelprobleem zijn eigen oplossing.
Hoe een ontledingsstrategie te kiezen?
De aanvankelijk gekozen strategie van de ontledingsmethode is niet altijd correct en je moet bereiken wat je zoekt door verschillende manieren uit te proberen om het probleem op te lossen. De eerste ervaring met het maken van een diagram met verschillende niveaus en subniveaus leidt vaak tot het creëren van onnodige kleine taken die niet nodig zijn om het doel te bereiken. Daarom raden experts aan om eerst de eenvoudigste manieren te proberen en geen complexe schema's te maken.
Bij het maken van een decompositiestructuur is het de moeite waard om de uitdrukking te onthouden: "Problemen moeten worden opgelost zoals ze zich voordoen." De basis van het aanleren van dit principe van het oplossen van problemen is het gebruik van de afkapmethode:
- het hoofddoel is bepaald,
- de taak is verdeeld in verschillende,
- subtaken worden, indien nodig, onderverdeeld in kleinere waarden in termen van
- de analyse van elk van de weergegeven lijnen (structuren) wordt uitgevoerd,
- onnodig en onbeduidend worden afgesneden,
- de gecreëerde boom van problemen en doelen wordt overgebracht naar een nieuw niveau,
- de beslissing begint.
Elke stap moet in een rustige sfeer worden uitgevoerd, de fasen worden uitgesproken en gevisualiseerd, waardoor u snel onnodige kunt identificeren en het meest nauwkeurige actieprogramma kunt samenstellen om de kortste oplossing te vinden.
Het psychologische moment is ook belangrijk. Teamwerk levert veel betere resultaten op dan individuele decompositieanalyse. Het geheim is simpel - de aanwezigheid van luisteraars en critici is stimulerend, en het principe "één hoofd is goed, twee is beter" is niet geannuleerd en wordt actief gebruikt.
De ontledingsmethode kan op elk gebied van het leven, het bedrijfsleven en de wetenschap worden gebruikt. Een eenvoudigere manier om oplossingen te vinden voor de meest complexe problemen is nog niet gevonden. Het is alleen belangrijk om de kneepjes van het opdelen van een grote taak of probleem in kleinere, die gemakkelijker op te lossen zijn, volledig onder de knie te krijgen en de verkregen gegevens vervolgens tot één geheel toe te voegen.
