Het vereenvoudigde belastingstelsel (STS) is een speciaal belastingstelsel dat in 2012 in Rusland is ingevoerd. Tegenwoordig is het vanwege de inherente voordelen de meest populaire regeling bij kleine en middelgrote bedrijven.
Gebruiksvoorwaarden van het vereenvoudigde belastingstelsel
Het doel van de ontwikkeling van het vereenvoudigde belastingstelsel was de belastingdruk voor het bedrijfsleven te verminderen en de boekhouding te vergemakkelijken. Om het vereenvoudigde belastingstelsel toe te passen, moet een individuele ondernemer of organisatie een meldingsaanvraag indienen bij de inschrijving van een nieuwe onderneming Ook kunt u tot en met 31 december van het voorgaande jaar vanuit een ander belastingregime (van de OSNO of UTII) overstappen naar het vereenvoudigde belastingstelsel.
Om het vereenvoudigde belastingstelsel toe te passen, moet een individuele ondernemer of een organisatie aan een aantal voorwaarden voldoen. Het aantal werknemers mag niet groter zijn dan 100 mensen, het jaarinkomen moet minder zijn dan 60 miljoen roebel en de restwaarde van vaste activa - tot 100 miljoen roebel. Het is verboden het vereenvoudigde belastingstelsel toe te passen en organisaties met een aandeel daarin van andere vennootschappen van meer dan 25%, evenals vennootschappen met filialen.
Onderwerpen en voorwerpen van belastingheffing onder het vereenvoudigde belastingstelsel
Net als elk ander belastingregime heeft de STS zijn eigen doelen en onderwerpen.
Individuele ondernemers en organisaties die volgens de vastgestelde procedure daarop zijn overgestapt, kunnen als onderwerp van het vereenvoudigde belastingstelsel optreden. Tegelijkertijd staat het gebruik van het vereenvoudigde belastingstelsel niet open voor een aantal marktpartijen. Onder hen zijn banken, verzekeringsmaatschappijen, particuliere pensioenfondsen, pandjeshuizen, makelaars, beleggingsfondsen, notarissen. Ook is de toegang tot het gebruik van het vereenvoudigde belastingstelsel gesloten voor bedrijven die actief zijn in de mijnbouw en in de gokindustrie.
De wetgeving voorziet in twee soorten belastingobjecten: inkomsten (het belastingtarief is 6%), en inkomsten verminderd met uitgaven (het standaardpercentage is 15%). De belastingplichtige kan zelf het optimale belastingregime kiezen.
Belastinggrondslag onder het vereenvoudigde belastingstelsel
Bij een fiscaal object is het inkomen de belastbare grondslag van de opbrengst, eventuele kosten worden niet meegerekend. Bij toepassing van het vereenvoudigde belastingstelsel met een tarief van 6% kan de belasting op verzekeringspremies naar buitenbudgettaire middelen voor werknemers worden verlaagd, maar niet meer dan de helft.
Wanneer het voorwerp van belastingheffing inkomsten minus uitgaven is, worden niet de inkomsten in aanmerking genomen, maar de winst. De kosten zijn strikt beperkt en moeten economisch verantwoord en gedocumenteerd worden. Als het bedrag van de berekende belasting minder is dan 1% van het inkomen, wordt bovendien een minimumbelasting van 1% betaald.
De enkelvoudige belasting van het vereenvoudigde belastingstelsel wordt berekend als het belastingtarief vermenigvuldigd met de belastinggrondslag. De belastingplichtige moet het bedrag van de te betalen belasting zelfstandig bepalen.
Als een belastingplichtige meerdere fiscale regimes combineert (bijvoorbeeld STS en UTII), moet hij een gescheiden administratie voeren.
Het belastingtijdvak voor het vereenvoudigde belastingstelsel is een jaar. Tegelijkertijd is de belastingplichtige gedurende het jaar verplicht om voorheffingen te betalen voor het eerste kwartaal, zes maanden en drie kwartalen. Ze worden berekend op transactiebasis en worden betaald uiterlijk op de 25e van de eerste maand volgend op de rapportagemaand.
