De analyse van de balans bestaat uit de analyse van al haar vormen, inclusief de toelichting en het laatste deel van de controleverklaring. Het is ontworpen om de groeisnelheid van de belangrijkste rapportage-items te bepalen, waarna de resultaten worden vergeleken met de groeisnelheid van de omzet.
instructies:
Stap 1
Begin met het analyseren van de dynamiek en structuur van de balans. Het saldo wordt als bevredigend beschouwd als de balansvaluta aan het einde van de verslagperiode is gestegen in vergelijking met het begin van de periode, terwijl het groeipercentage hoger is dan de inflatie, maar niet hoger dan het groeipercentage van de inkomsten. De groeipercentages van vlottende activa werden hoger dan de groeipercentages van kortlopende schulden en vaste activa. Financieringsbronnen op lange termijn moeten groeipercentages en -omvang hebben die hoger zijn dan de overeenkomstige indicatoren voor vaste activa. Het aandeel van vreemde valuta in het eigen vermogen is niet minder dan 50%, en de crediteuren en debiteuren hebben dezelfde groeipercentages, groottes en aandelen.
Stap 2
Analyseer de financiële kracht van de organisatie. Controleer de absolute en relatieve indicatoren, inclusief netto-activa, netto- en eigen werkkapitaal, evenals de coëfficiënten van autonomie, financiële afhankelijkheid, veiligheid van eigen vermogen, wendbaarheid en veiligheid.
Stap 3
Onderzoek de liquiditeit van de balans en de solvabiliteit van de organisatie. Het saldo is liquide als er voldoende werkkapitaal is om de kortlopende schulden af te betalen. De analyse bestaat uit het bepalen van de belangrijkste liquiditeitsratio's.
Stap 4
Beoordeel de staat van uw vermogen. Bepaal de effectiviteit van vlottende activa aan de hand van indicatoren van winstgevendheid en omzet.
Stap 5
Voer een analyse uit van de bedrijfsactiviteit, bepaal het niveau van gebruiksefficiëntie, de verhouding tussen de groeisnelheid van omzet, winst en voorgeschoten kapitaal, evenals andere indicatoren die kenmerkend zijn voor bedrijfsactiviteit.
Stap 6
Stel een diagnose van de financiële toestand van de organisatie. Beoordeel de mogelijkheden van verlies of herstel van de solvabiliteit en het gebruik van discriminerende wiskundige modellen die de kans op faillissement bepalen.
