De termen b2b en b2c kwamen in de Russische zakelijke praktijk van westerse marketing. Dit soort markten verschillen zowel in termen van verkoopentiteiten als in termen van marketingpromotie.
Wat is b2b en b2c
De term b2b (Business to Business) vertaalt zich letterlijk als business to business. Dit is een vorm van informatieve of economische samenwerking tussen rechtspersonen. In dit geval werken bedrijven niet rechtstreeks met eindklanten, maar met andere bedrijven.
Een voorbeeld van b2b-markten is een dergelijk leveringsorganisatiemodel, waarbij een fabrikant van goederen deze aanvankelijk in bulk naar hun distributeur verzendt, die ze onder dealers distribueert. Die. in dit geval gaan de goederen niet rechtstreeks naar de detailhandel.
Fabrikanten van spanplafonds kunnen bijvoorbeeld hun goederen in eerste instantie verzenden naar de bedrijven die ze installeren. De eindconsument, in wiens appartement het spanplafond zal worden geïnstalleerd, is afwezig bij een dergelijke interactie. Dit geldt ook voor fabrikanten van PVC-ramen.
B2b-bedrijven omvatten ook bedrijven die werken op het gebied van marketing of juridisch advies of die zich bezighouden met reclameactiviteiten. In westerse zin is b2b juist het ondersteunen van andere bedrijven met diverse diensten.
Vaak verwijst b2b naar e-commercesystemen die dienen als inkooptools voor grote bedrijven.
De belangrijkste tendens van de Russische b2b-markt is dat veel fabrikanten hun eigen verkooplijnen voor de detailhandel willen ontwikkelen. Zo elimineren ze bevoorradingsintermediairs en kunnen ze opereren op consumentenmarkten met hogere marges.
B2c (Business-to-consumer) betekent letterlijk business voor consumenten. Dit is een vorm van commerciële interactie die gericht is op particuliere of eindgebruikers.
Het is ook een vorm van e-commerce met directe verkoop aan de particuliere consument. Bijvoorbeeld een online winkel of verkoop via prikborden.
Voorbeelden van de b2c-markt zijn winkels in voedsel, kleding, elektronica en andere goederen.
Bedrijven kunnen tegelijkertijd actief zijn in de b2b- en b2c-markt. Bijvoorbeeld het in bulk verzenden van goederen naar een ander bedrijf en het bezitten van verkooppunten.
Verschillen tussen b2b en b2c
Het belangrijkste verschil tussen b2b en b2c is de eindgebruiker van producten en diensten. In het eerste geval zijn dit bedrijven, rechtspersonen en in het tweede geval gewone consumenten.
Een ander verschil is dat het volume aan b2b-transacties groter is dan bij b2c.
Bij het ontwikkelen van een marketingplan is het noodzakelijk om rekening te houden met een aantal fundamentele verschillen tussen de b2b- en b2c-markten. Onder hen, in het bijzonder:
- het volume van de aankopen - op b2b hebben we het over grote groothandelszendingen van goederen;
- b2b-producten zijn vaak technisch complexer (apparatuur, machines), waarvoor geen speciale promotie nodig is, maar die een behoefte creëren aan hooggekwalificeerd leidinggevend personeel;
- aankopen op b2b worden gekenmerkt door hoge risico's, aangezien de koper niet alleen het grote geld riskeert, maar ook het bestaan van zijn bedrijfsstructuur;
- het zijn de hoge risico's die leiden tot een langere aankooptijd en een complex besluitvormingsproces;
- op b2b-markten is de relatie tussen koper en verkoper hechter;
- vaak genereert b2b sales een afgeleide vraag naar componenten, grondstoffen of bijbehorende diensten.
B2b en b2c verschillen ook in marketingkanalen. Alles wat optimaal is voor promotie op consumentenmarkten, kan in industriële markten nul resultaten opleveren. In de praktijk van b2b-markten worden promotiekanalen zoals deelname aan gespecialiseerde tentoonstellingen, reclame in vakpublicaties, directe verkoop en direct marketing het vaakst gebruikt. Terwijl in b2c-reclame op televisie, radio, buitenreclame populair is.
