De restwaarde van vaste activa (hierna vaste activa genoemd) betekent de kostprijs van vaste activa berekend rekening houdend met hun afschrijving en gelijk aan de initiële kostprijs verminderd met de afschrijvingen over de volledige levensduur. De berekening van de restwaarde wordt meestal gedaan door accountants en accountants.
instructies:
Stap 1
Voor het berekenen van de restwaarde wordt een lineaire of niet-lineaire afschrijvingsmethode gebruikt. De restwaarde van vaste activa wordt volgens de resolutie van het ministerie van Financiën bepaald als het verschil tussen de initiële kostprijs en het afschrijvingsbedrag dat in rekening wordt gebracht voor de exploitatieperiode.
Stap 2
Om de restwaarde van het onroerend goed te bepalen, moet u eerst de restwaarde bepalen voor elke maand van de verslagperiode. Tel vervolgens alle verkregen restwaarden op en deel het resulterende bedrag door het aantal maanden in de rapportageperiode, vermeerderd met 1. Dat wil zeggen, in het kwartaalrapport wordt het bedrag gedeeld door vier, voor een half jaar - met zeven, voor negen - met tien maanden.
Stap 3
Voor elke groep objecten moet de gemiddelde kostprijs worden berekend. Vermenigvuldig vervolgens de gemiddelde kosten voor elk afzonderlijk object met het belastingtarief. Het wordt voor elk object bepaald door de wetten van de samenstellende entiteiten van de Russische Federatie. Elk van hen mag echter niet meer dan 2,2% bedragen (artikel 380 van de belastingwet van de Russische Federatie).
Stap 4
Deel het resulterende bedrag van de gemiddelde waarde van het onroerend goed en het belastingtarief door 4. Hierdoor is er een kwart van het jaarlijkse belastingbedrag. Dit is een aanbetaling. Het afgeronde bedrag van het voorschot wordt weergegeven in regel 180 van sectie 2 van de belastingberekening.
Stap 5
Omkering wordt ook onderscheiden - de restwaarde van het object, die wordt verkregen wanneer de inkomstenstroom stopt. Het kan worden bepaald aan het einde van de levensduur van een object en wanneer het in een eerder stadium wordt doorverkocht. De terugname aan het einde van de levensduur van het object wordt bepaald op basis van de hypothese dat de waarde van de grond ongewijzigd blijft en de inkomsten die ermee worden verkregen ook niet veranderen. Het lineaire kapitaalrecuperatiepercentage wordt toegepast in de veronderstelling dat de inkomstenstroom uit het gebouw geacht wordt in de loop van de tijd af te nemen.
