In omstandigheden van marktconcurrentie worden bedrijven letterlijk gedwongen om voor hun klanten te vechten. De marktwaarde van een product is een van de instrumenten van deze strijd; het is de meest waarschijnlijke prijs waartegen het product op de markt zal worden verkocht. Het succes van de handelsactiviteit van de onderneming en bijgevolg haar winst hangt af van een redelijke berekening van deze waarde.
instructies:
Stap 1
Bij het vaststellen van de marktwaarde zijn twee partijen betrokken: de koper en de verkoper. Een bedrijf dat een product op de markt verkoopt, probeert een kostprijs vast te stellen die alle kosten van de aankoop van grondstoffen en de productie van producten zou kunnen dekken, en die bovendien een nettowinst zou kunnen opleveren. De marktwaarde van de goederen voor de verkoper kan dus niet lager zijn dan de kostprijs, anders zal het bedrijf verlies lijden.
Stap 2
De koper neemt natuurlijk ook deel aan de vorming van de marktwaarde, aangezien hij het is die de vraag naar een bepaald product maakt. Toch is de verhouding tussen vraag en aanbod in dit geval een van de doorslaggevende factoren. De consument van het product heeft een idee van de huidige marktprijzen voor een vergelijkbaar product van andere fabrikanten en neemt een aankoopbeslissing op basis van zijn eigen financiële mogelijkheden, behoeften en natuurlijk de kwaliteit van het product.
Stap 3
De belangen van de producent en de consument zullen worden behartigd als de marktwaarde van het product de kosten overstijgt met het bedrag van het intellectuele kapitaal van de producent dat in het product is ingebed. De evenwichtspositie van de belangen van de verkoper en de koper wordt marktevenwicht genoemd. De winst van de onderneming zal een extra opslag op het product zijn, die wordt bepaald afhankelijk van het verwachte inkomen per eenheid van het product.
Stap 4
De kosten van goederen dekken alle kosten van de onderneming voor haar productie en omvatten de kosten voor de aankoop van grondstoffen en apparatuur, arbeidskosten en reclame. Dit concept wordt veel gebruikt in de economische theorie. Het intellectueel kapitaal van de fabrikant wordt bepaald op basis van de analyse van het productieproces, van de ontwikkeling van een idee tot de implementatie ervan in een materiële productie-eenheid.
Stap 5
De ontwikkeling van een idee is een creatieve component en wordt uitgevoerd door medewerkers van verschillende afdelingen, waaronder de marketingafdeling, die nauw samenwerkt met consumenten door middel van marktonderzoek en enquêtes. Vervolgens wordt op basis van het uiteindelijke idee een technische oplossing ontwikkeld, eventueel de creatie van een exclusief industrieel ontwerp, waarvoor een patent vereist is.
Stap 6
Op basis van de testresultaten van prototypes worden de details van de toekomstige productie-eenheid, het uiterlijk gespecificeerd en vindt revisie plaats. Dan begint de massaproductie van het product.
Stap 7
In de regel is intellectueel kapitaal ingebed in de kosten van een uniek product dat geen analogen op de markt heeft. In dit geval heeft het bedrijf het recht om zijn eigen prijs te bepalen, aangezien de concurrentie bijna nul is. Als het product niet uniek is, moet je redelijkerwijs de vorming van de marge benaderen, de toekomstige winst hangt ervan af.
Stap 8
Er zijn drie methoden om de marktwaarde van een product te berekenen: kosten, markt (vergelijkend) en winstgevend. De kostenmethode is gebaseerd op het principe van "productiekosten plus winst". De prijzen van goederen die volgens deze methode worden bepaald, hebben de prijsaanduiding gekregen met een focus op kosten.
Stap 9
Bij de vergelijkende methode wordt in de markt gezocht naar producten van andere fabrikanten die vergelijkbaar zijn met het voorgestelde product. Er vindt prijsvergelijking plaats, maar deze methode is alleen geschikt als de medewerkers van het bedrijf toegang hebben tot informatie over de prijzen van handelstransacties van andere fabrikanten.
Stap 10
De inkomstenmethode omvat het voorspellen van verwachte inkomsten en deze op te nemen in de vorming van de marktwaarde van producten. Het voordeel van deze methode is dat deze meer gericht is op het maken van nettowinst, terwijl de toepassing nauw verwant is aan de andere twee methodes.
