Payback is een van de indicatoren die de efficiëntie van de economische activiteit van het bedrijf weerspiegelen. Het kenmerkt hoe competent en succesvol de investering wordt gebruikt.
De essentie van de terugverdientijd
In de economische analyse zijn er verschillende benaderingen om de terugverdientijd te bepalen. Deze indicator wordt gebruikt als onderdeel van een vergelijkende analyse om de meest winstgevende investeringsoptie te bepalen. Opgemerkt moet worden dat het alleen wordt gebruikt in complexe analyses; het is niet helemaal correct om de terugverdientijd als de belangrijkste parameter van efficiëntie te nemen. Het bepalen van de terugverdientijd als prioriteit is alleen mogelijk als het bedrijf gericht is op een snelle return on investment.
Anderzijds wordt bij gelijkblijvende omstandigheden de voorkeur gegeven aan die projecten met de kortste terugverdientijd.
Bij het uitvoeren van een project met geleend geld is het van belang dat de terugverdientijd korter is dan de periode voor het gebruik van externe leningen.
De indicator is een prioriteit als het belangrijkste voor de belegger het snelste rendement op de investering is, bijvoorbeeld de keuze van manieren van financieel herstel van failliete ondernemingen.
De terugverdientijd verwijst naar de periode waarin kapitaalkosten worden vergoed. Dit wordt bereikt door het genereren van extra inkomsten (bijvoorbeeld bij het invoeren van efficiëntere apparatuur) of besparingen (bijvoorbeeld bij het invoeren van energiezuinige productielijnen). Spreken we over een land, dan vindt compensatie plaats door een stijging van het nationaal inkomen.
In de praktijk is de terugverdientijd de periode waarin de winst van het bedrijf, geleverd door kapitaalinvesteringen, gelijk is aan het investeringsbedrag. Het kan anders zijn - maand, jaar, enz. Het belangrijkste is dat de terugverdientijd de standaardwaarden niet overschrijdt. Ze verschillen afhankelijk van het specifieke project en de focus van de sector. Voor de modernisering van apparatuur bij een onderneming is de reguleringsperiode bijvoorbeeld één en voor de aanleg van een weg een andere.
Bij de berekening van de terugverdientijd moet rekening worden gehouden met het tijdsverloop tussen kapitaalinvesteringen en het effect ervan, evenals met veranderingen in prijzen en andere factoren (inflatoire processen, groei van de kosten van energiebronnen, enz.). Volgens deze benadering is de terugverdientijd de tijdsperiode waarna, tegen de beschouwde disconteringsvoet, de positieve kasstroom (verdisconteerd inkomen) en negatief (verdisconteerde investering) op elkaar worden afgestemd.
Berekening terugverdientijd
In een vereenvoudigde vorm wordt de terugverdientijd berekend als de verhouding tussen kapitaalinvesteringen en de winst ervan. Deze benadering houdt echter geen rekening met de tijdschatting van investeringskosten. Dit leidt tot een onjuiste, onderschatte terugverdientijd.
Het is juister om de investeringsaantrekkelijkheid van projecten te analyseren, rekening houdend met inflatieprocessen, alternatieve investeringsopties en de noodzaak om vreemd vermogen af te lossen.
De terugverdientijd is dus gelijk aan de som van het aantal jaren dat aan het terugverdienjaar voorafging, evenals de verhouding van de onbeantwoorde waarde aan het begin van het terugverdienjaar tot de cashflow tijdens het terugverdienjaar. Het rekenalgoritme is als volgt:
- berekening van de verdisconteerde kasstroom op basis van de disconteringsvoet;
- berekening van de geaccumuleerde verdisconteerde kasstroom als de som van kosten en opbrengsten voor het project - deze wordt berekend tot de eerste positieve waarde.
Het blijft alleen om de aangegeven waarden in de formule te vervangen.
