De laatste jaren maken vastgoedeigenaren steeds vaker gebruik van het trustmanagementmechanisme. Hiermee kunt u de nodige inkomsten uit het onroerend goed genereren, terwijl u aanzienlijk tijd en moeite bespaart.
Kenmerken van trustbeheer van onroerend goed
Trustmanagement houdt in dat het bestaande onroerend goed wordt overgedragen aan een speciaal persoon, die in de toekomst, tegen een bepaalde vergoeding, alle benodigde handelingen voor het huren van het onroerend goed uitvoert. Verhuur op zich kost in de regel veel tijd en moeite van de eigenaar. Het is immers noodzakelijk om potentiële huurders te vinden, de transactie correct uit te voeren, de tijdigheid van inkomende betalingen goed te bewaken en terugkerende problemen snel en efficiënt op te lossen. Als het pand één is, kun je dit alleen aan. Maar als het onroerend goed door een groot aantal wordt vertegenwoordigd, kunnen zich aanzienlijke problemen voordoen.
Voor dergelijke doeleinden bestaat de mogelijkheid van trustmanagement. Voor velen is het veel winstgevender voor de eigenaar om de verantwoordelijkheid voor het beheer van het gehuurde op de schouders van een speciaal opgeleide persoon te schuiven. En hoewel de totale winst daalt door de betaling die aan de manager wordt overgemaakt, is het nog steeds veel winstgevender dan alles alleen aan te pakken.
Wanneer het mogelijk is om vertrouwensbeheer te gebruiken
De meest voorkomende gevallen van vertrouwensbeheer zijn als volgt:
1. Als een natuurlijke persoon of rechtspersoon meerdere objecten bezit die verhuurd moeten worden.
2. Als de eigenaar van een appartement of ander pand voor langere tijd vertrekt en niet op afstand wil (of niet in de gelegenheid is) om alle zaken met betrekking tot huur op afstand te regelen.
3. Als de eigenaar van plan is om in een ander land te gaan wonen, maar de bestaande woning niet wil verkopen.
Opgemerkt moet worden dat niet alle vastgoedobjecten onderwerp van trustbeheer kunnen zijn. U kunt dergelijke transacties niet aangaan met betrekking tot:
1. Een watermassa.
2. Bossen.
3. Dat land, dat zich onder de grondlagen bevindt.
4. Onroerend goed, dat in staats- of gemeentelijk eigendom is.
Juridisch kader voor trustbeheer van onroerend goed
De relaties tussen de personen die deelnemen aan dit proces worden geregeld door het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie. De eigenaar van het onroerend goed heeft het recht om zijn eigendom over te dragen aan een andere persoon in trustbeheer voor een periode die is vastgelegd in een overeenkomst (of een andere overeenkomst, zowel schriftelijk als mondeling). De manager zelf krijgt tijdens de procedure geen eigendom van dit onroerend goed, dat wordt geregeld door paragraaf 4 van artikel 209 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie.
Artikel 3 van artikel 1012 van het burgerlijk wetboek van de Russische Federatie bepaalt dat de beheerder bij het mondeling afsluiten van een huurtransactie verplicht is om de persoon die van plan is onroerend goed te huren, te waarschuwen voor zijn status. Dat wil zeggen, dat hij zelf niet de eigenaar van het pand is. Bij het schriftelijk aangaan van een transactie dient op het document de vermelding "D. U." achter de naam van de beheerder.
Het onderpandobject kan ook onderwerp worden van trustmanagement. Volgens artikel 1019 van het Burgerlijk Wetboek van de Russische Federatie is dit volledig toegestaan. In deze situatie verandert er voor de pandhouder niets aan de wettelijke verplichtingen. Wel is hij verplicht de curator te waarschuwen voor de bezwaring van het onroerend goed.
