Inhoudsanalyse is een methode voor kwantitatieve analyse van tekstdocumenten die veel wordt gebruikt in de sociale en geesteswetenschappen. De essentie is om op betrouwbare wijze de betekenis en richting van een specifiek sms-bericht te bepalen door semantische eenheden te tellen.
instructies:
Stap 1
Alle documenten met tekstberichten kunnen als onderzoeksobject worden gebruikt. Met name krantenartikelen, openbare toespraken van publieke en politieke figuren, boeken, antwoorden op vragenlijsten, dagboeken, brieven, officiële verklaringen, enz. Inhoudsanalyse kan zowel handmatig als automatisch worden uitgevoerd. De tweede optie wordt gebruikt om grote reeksen tekstuele gegevens te bestuderen en vereist computertechnologie en speciale statistische programma's.
Stap 2
Om een onafhankelijke inhoudsanalyse uit te voeren, zonder het gebruik van automatische verwerkingstools, is het allereerst noodzakelijk om de reeks gegevens te bepalen waarmee het werk zal worden uitgevoerd. Als het bijvoorbeeld de bedoeling is om de berichtgeving over een regionale verkiezingscampagne in de pers te analyseren, dan is de vereiste steekproef alle krantenpublicaties over dit onderwerp voor de geselecteerde periode.
Stap 3
De tweede stap in de inhoudsanalyseprocedure is de selectie van semantische eenheden die direct verband houden met het te onderzoeken probleem. Individuele woorden, namen, zinnen die een belangrijke semantische lading dragen, kunnen als een semantische eenheid fungeren. In de context van de verkiezingscampagne kunnen dergelijke eenheden bijvoorbeeld de namen van kandidaten zijn, de uitdrukkingen "modernisering van de economie", "ontwikkeling van kleine bedrijven", "machtsstrijd", enz. Bovendien moeten de geselecteerde semantische eenheden kenmerkend zijn voor alle bestudeerde teksten.
Stap 4
De volgende fase is een van de belangrijkste in het hele proces van inhoudsanalyse. Het is een codificatie van teksteenheden. De essentie ervan ligt in de ontwikkeling van regels voor het correleren van semantische eenheden met een lijst van analysecategorieën. Het resultaat van de codificatiefase is de ontwikkeling van een codeerder, die niet alleen een lijst van waargenomen indicatoren omvat, maar ook gegevens over het document waarin ze aanwezig zijn. Als we het hebben over krantenartikelen, dan wordt er rekening gehouden met de naam van de publicatie, de plaats, de releasedatum, het formaat, het aantal pagina's, de paginaplaatsing en dergelijke.
Stap 5
Na de vorming van een steekproef van berichten, de selectie van semantische eenheden en het maken van een codeerder, gaan ze rechtstreeks over tot de analyse van de teksten. In de praktijk komt dit tot uitdrukking in het samenstellen van een woordenboek waarin elke waarneming (semantische eenheid) volgens de regels van de codeerder tot een bepaald type of klasse behoort. Daarna wordt een kwantitatieve berekening gemaakt van het gebruik van alle semantische eenheden. Een belangrijk punt is ook het toekennen van specifieke beoordelingen (positief, negatief of neutraal) aan belangrijke referenties. Met andere woorden, een vrij fijne ranking is vereist. Schalen door paarsgewijze vergelijking of de zogenaamde Q-sort-methode worden traditioneel gebruikt als rangschikkingsmethoden. Je kunt meer over beide technieken leren in leerboeken over toegepaste sociologie of politieke wetenschappen.
Stap 6
De inhoudsanalyseprocedure eindigt met een kwantitatieve berekening van de verkregen gegevens en de berekening van het rekenkundig gemiddelde van de schaal voor elk geval. Vervolgens worden de resulterende gemiddelde scores op een bepaalde manier gerangschikt.
