De Wit-Russische regering stelt opnieuw de kwestie van de verhoging van de pensioenleeftijd aan de orde. De meerderheid van de bevolking staat hier negatief tegenover. Waarom?
De kwestie van de pensioenhervorming wordt in Wit-Rusland opnieuw aan de orde gesteld. Het verhogen van de pensioenleeftijd in het land begon meer dan twee jaar geleden. De regering werd gedwongen tot zo'n impopulaire stap, enerzijds door de eisen van het IMF en anderzijds door de moeilijke demografische situatie die zich na de jaren 90 in het GOS heeft ontwikkeld. Op 11 april 2016 ondertekende Alexander Loekasjenko een decreet "Verbetering van de pensioenvoorziening in de veranderende sociaal-demografische omstandigheden". Volgens het decreet is in Wit-Rusland een geleidelijke maar onvermijdelijke verhoging van de pensioenleeftijd begonnen. De minimum pensioenleeftijd wordt elk jaar met zes maanden verhoogd. Als vóór de hervorming vrouwen met pensioen gingen vanaf 55 jaar en mannen vanaf 60 jaar, dan zal in 2022 de pensioenleeftijd voor vrouwen 58 bereiken en voor mannen 63 jaar. Daarnaast wordt de anciënniteit die nodig is om een ouderdomspensioen te ontvangen ook halfjaarlijks met 6 maanden verhoogd. Hij is momenteel 16 en een half jaar oud. In 2025 moet de minimale diensttijd worden verhoogd tot 20 jaar.
Wat mensen denken en wat experts zeggen
Het verhogen van de pensioenleeftijd is een van de meest impopulaire maatregelen en de houding van de bevolking tegenover deze hervorming is buitengewoon moeilijk. Volgens peilingen van IISEPS reageerde in 2016 slechts 19% van de bevolking positief op deze innovatie. 70% van de respondenten beoordeelt het initiatief van de overheid om de pensioenleeftijd en de minimale diensttijd te verhogen negatief. 11% vond het moeilijk om te antwoorden.
De reactie van mensen is begrijpelijk. Velen beschouwen zichzelf als bedrogen omdat de sociale garanties van de staat kwetsbaarder worden. De meeste mensen kunnen zich niet voorstellen hoe ze op volle kracht zullen werken, vanwege gezondheidsproblemen, die na de mijlpaal van vijftig jaar de overgrote meerderheid merkbaar verzwakt zijn. Sommigen zeggen botweg dat de meerderheid van de toekomstige gepensioneerden de door de staat vastgestelde nieuwe pensioenleeftijd eenvoudigweg niet haalt. Dit geldt vooral voor mannen, die volgens de statistieken eerder overlijden dan vrouwen.
Een analyse van de situatie met de pensioenhervorming dwingt de staat om de kwestie van de verhoging van de pensioenleeftijd opnieuw aan de orde te stellen. Binnen enkele jaren zullen de spanningen in de pensioenen weer oplopen. Wat is hiervan de reden?
De bevolkingsgroei sinds 2013 is een gevolg van de babyboom van eind jaren tachtig. De komende jaren zal de demografische "put" weer aan de problemen herinneren. Bovendien zal volgens VN-prognoses de komende jaren wereldwijd het aantal gehandicapten toenemen en het aantal validen afnemen. De 'veroudering' van de wereldbevolking is een trieste realiteit om rekening mee te houden, zeggen veel experts.
De wereldwijde crisis, die zich steeds vaker laat voelen, zal alleen maar erger en erger worden. Bovendien ontdekten deskundigen dat de gemiddelde levensverwachting bij pensionering voor vrouwen momenteel ongeveer 25 jaar is, voor mannen slechts 15 jaar. Voorstanders van gendergelijkheid stellen voor om de pensioenleeftijd voor mannen en vrouwen gelijk te stellen, door de pensioenleeftijd voor iedereen vast te stellen op rond de 65 jaar.
Imperfectie van economische mechanismen
De extreem geïrriteerde reactie van de mensen wordt ook veroorzaakt door het feit dat de economische mechanismen van de pensioenhervorming niet goed doordacht zijn. Sommige parlementsleden en experts bevelen de bevolking aan om hun uitgaven te heroverwegen, "hun gedrag te veranderen" en al op jonge leeftijd te gaan sparen voor hun pensioen. Dergelijke suggesties veroorzaken bij de meeste mensen een ironische glimlach. Waarom?
De overgang van een omslagstelsel naar een kapitaalgedekt pensioenstelsel kan niet binnen enkele jaren worden voltooid. Dergelijke mechanismen zijn al decennia aan het veranderen. Bovendien hebben veel mensen die de jaren '90 hebben overleefd negatieve ervaringen en vertrouwen ze de spaarinstellingen van de staat niet, uit angst dat spaargelden "opbranden" als gevolg van faillissementen of "ontbinden" in het proces van inflatie.
Door de hoge inflatie worden langlopende deposito's ineffectief en zijn pensioenfondsen onderontwikkeld, zo niet extreem zwak. Hoe dan ook, volgens de meerderheid van de respondenten zijn er geen betrouwbare accumulatieve mechanismen die de veiligheid van de financiële middelen die vandaag in Wit-Rusland zijn gereserveerd, garanderen.
