De wereldeconomie ontwikkelt zich in een spiraal - een start wordt altijd gevolgd door een recessie, die vaak eindigt in een economische en financiële crisis. Maar elke crisis eindigt vroeg of laat en wordt vervangen door een nieuwe opleving. De afgelopen eeuw was rijk aan financiële rampen. De gebeurtenissen van de afgelopen jaren geven aan dat de huidige eeuw daarin niet zal zwichten.
De geschiedenis kent vele financiële crises, die verschillen in sterkte en aantal landen dat erdoor wordt getroffen. Het begin van de vorige eeuw werd gekenmerkt door de crisis van 1907, die werd veroorzaakt door de stijging van de rente door de Bank of England van 3,5% naar 6%. Dit veroorzaakte een instroom van geld in het land en daarmee hun uitstroom uit andere landen. De Verenigde Staten werden de belangrijkste geldverstrekker, wat leidde tot een ineenstorting van de aandelenmarkt en een langdurige recessie in de economie. De gevolgen hiervan werden weerspiegeld in een aantal andere landen.
De reden voor de financiële crisis van 1914 was een algemeen begrip van de onvermijdelijkheid van een naderende oorlog. Er waren grote fondsen nodig om zich op de oorlog voor te bereiden, dus veel landen - de Verenigde Staten, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië en enkele anderen - verkochten effecten in grote hoeveelheden, wat leidde tot de ineenstorting van de financiële markt. Het einde van de Eerste Wereldoorlog werd gekenmerkt door de crisis van 1920-1922, veroorzaakt door deflatie tegen de achtergrond van een sterke daling van de productie en bankencrises in een aantal landen.
De beroemde Grote Depressie van 1929-1933 begon met Zwarte Donderdag. 24 oktober 1929. De Dow Jones Index en de aandelenkoersen op de New York Stock Exchange daalden fors, wat niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in een aantal andere landen tot een crisis leidde. De regeringen van deze landen beschikten niet over de nodige middelen om in de economie te injecteren om deze te ondersteunen en te stimuleren; als gevolg daarvan veroorzaakte de algemene daling van de productie massale werkloosheid. De echo's van de crisis waren tot het einde van de jaren dertig voelbaar.
In 1957-1958 greep de economische en financiële crisis de Verenigde Staten, Canada, Groot-Brittannië en een aantal andere landen. Dit was de eerste crisis na het einde van de Tweede Wereldoorlog.
In 1973-1974 brak de oliecrisis uit, veroorzaakt door een verviervoudiging van de olieprijs. De redenen waren de oorlog van Israël tegen Egypte en Syrië en de vermindering van de olieproductie in Arabische landen.
Dag 19 oktober 1987, genaamd "Black Monday", werd gekenmerkt door de ineenstorting van de Amerikaanse aandelenmarkt - de Dow Jones daalde met 22,6%. Ook de beurzen van een aantal andere landen stortten in.
1994-1995 bracht de Mexicaanse crisis naar de wereld. In 1977 brak de Aziatische crisis uit, en het jaar daarop - de Russische. Het waren moeilijke tijden voor Rusland - enorme staatsschuld, devaluatie van de roebel en dalende prijzen voor olie en gas.
De nieuwe eeuw bleef ook niet weg van rampen - 2008 bracht de wereld in een ernstige economische crisis. Dankzij de verzamelde fondsen heeft Rusland deze crisis relatief goed kunnen overleven, maar sommige experts voorspellen al een tweede golf van de crisis. De eurozone staat op instorten; veel Europese landen zijn in wezen failliet. Daarom zal het komende 2012 voor de wereldwijde financiële markten zeker heel moeilijk worden.
